Pdf downloaden
Pdf downloaden
Vervreemd raken van je volwassen zoon of dochter kan heel erg pijnlijk zijn. Het is mogelijk om zo'n band te herstellen, maar het vergt veel tijd en geduld. Als ouder van je zoon of dochter moet je erkennen dat de eerste stap – het contact initiëren – bij jou ligt, of je nu wel of niet gelooft dat je iets fout hebt gedaan. Respecteer de grenzen die je kind heeft opgesteld voor jullie relatie, en probeer deze niet te overschrijden. Vergeet ook niet om je eigen grenzen op te stellen. Leer je kind accepteren voor wie hij of zij is, en erken zijn of haar onafhankelijkheid en vermogen om eigen keuzes te maken.
Stappen
-
Zoek duidelijkheid over wat er is misgegaan. Voordat je probeert om contact te maken met je volwassen kind kan het nuttig zijn om erachter te komen waarom je kind boos op je is. Misschien kun je deze informatie wel van je kind zelf krijgen, maar wellicht moet je iemand anders raadplegen die van de situatie af weet. Om het goed te maken met je kind, moet je eerst het probleem zien te vinden. [1] X Betrouwbare bron Greater Good Magazine Ga naar de bron
- Als je een idee hebt van wat er is misgegaan, heb je nu tijd om na te denken over wat je volgende stappen zijn, en wat je je zoon of dochter wilt vertellen.
- Zoek contact met je kind en vraag het hem of haar. Je kunt bijvoorbeeld zeggen: ‘Max, ik weet dat je niet met me wilt praten, en ik zou graag willen weten wat ik heb gedaan dat je zo heeft gekwetst. Kun je het me alsjeblieft vertellen? Je hoeft niet met me te praten, maar stuur me dan alsjeblieft een brief of mail. Ik kan het niet goedmaken als ik geen idee heb wat er mis is.’
- Als je geen reactie krijgt van je kind, kun je contact opnemen met een ander familielid of een wederzijdse vriend die meer weet over wat er aan de hand is. Je kunt bijvoorbeeld zeggen: ‘Mark, heb je de laatste tijd nog met je zus gepraat? Ze wil niet met me praten, en ik kan er niet achter komen wat het probleem is. Weet jij misschien wat er aan de hand is?’
- De ideale uitkomst is natuurlijk dat je de reden achter de vervreemding van je kind achterhaalt, maar het kan ook zijn dat je er simpelweg niet achter komt. Laat dat je niet tegenhouden om te proberen contact te leggen met je kind.
-
Doe aan zelfreflectie. Denk na over de mogelijke redenen achter de vervreemding van je kind. Werd het veroorzaakt door iets uit het verleden? Is er laatst iets gebeurd dat de breuk veroorzaakt zou kunnen hebben (zoals een sterfgeval of geboorte)? Misschien heb jij zelf wel een tijd lang geweigerd om met je kind te praten, en nu wil je kind niet meer met jou praten.
- Besef dat veel volwassen kinderen vervreemd raken van hun ouders door een mislukt huwelijk van hun ouders. Kinderen uit een mislukt huwelijk ervaren vaak dat hun ouders hun eigen geluk boven dat van hun kind plaatsen (zelfs als een scheiding de juiste keuze was). In zulke situaties spreken ouders vaak kwaad over de andere ouder, zonder zich te realiseren dat hun kinderen dit allemaal absorberen. Dit kan drastische negatieve gevolgen hebben voor de band tussen een volwassen kind en de ouders, vooral als een van de ouders weinig of geen contact met het kind had tijdens de opvoeding. Volwassen kinderen die met een scheiding te maken hebben gehad, voelen soms dat ze een lage prioriteit hadden voor hun ouders.
-
Realiseer je dat de bal bij jou ligt. Of je nu iets fout hebt gedaan of niet; het zijn meestal de ouders die de eerste stappen moeten zetten in het verzoeningsproces. Kijk verder dan de onrechtvaardigheid van de situatie en laat je ego thuis. Als je je echt wilt verzoenen met je kind, moet je beseffen dat jij degene moet zijn die contact legt en het contact blijft leggen. [2] X Betrouwbare bron Greater Good Magazine Ga naar de bron
- Of je kind nu veertien of veertig is, je kind zal altijd willen horen dat hij of zij wordt gewaardeerd en bemind wordt door zijn of haar ouders. Een manier om te laten zien dat je van je kind houdt, is door te vechten voor jullie band. Onthoud dit als je moeite hebt met de oneerlijkheid of de hoeveelheid werk die het kost om contact te maken met je kind.
-
Leg contact met je kind. Hoewel je je kind misschien het liefste in het echt ontmoet, kan het minder opdringerig aanvoelen om contact te leggen via de telefoon, via e-mail of met een brief. Respecteer de behoefte aan afstand en geef je kind de mogelijkheid om te antwoorden wanneer hem of haar dat goed uitkomt. Wees geduldig en geef je kind een paar dagen om te reageren.
- Oefen wat je wilt zeggen voordat je je kind opbelt. Wees ook voorbereid om een voicemail achter te laten. Je kunt bijvoorbeeld zeggen: ‘Tom, ik zou je heel graag een keer willen zien om het te hebben over hoe je je voelt. Zou je me een keer willen ontmoeten?’
- Stuur een e-mail of sms. Je kunt bijvoorbeeld schrijven: ‘Ik snap dat je een hoop pijn te verwerken hebt, en het spijt me enorm dat ik je iets heb aangedaan. Als je er klaar voor bent, hoop ik dat je bereid bent om er met mij over te praten. Laat het me alsjeblieft weten als je zover bent. Ik hou van je, en ik mis je.’
-
Schrijf een brief . Het kan zijn dat je kind niet bereid is om je in het echt te spreken. In dat geval kun je het beste een brief schrijven. Verontschuldig je voor de pijn die je hebt veroorzaakt, en zeg dat je begrijpt waarom je kind zich zo voelt.
- Een brief schrijven kan ook voor jezelf therapeutisch werken. Het verheldert je gevoelens en het helpt je met het beheersen van je emoties. Een ander voordeel is dat je alle tijd kunt nemen die je nodig hebt om je woorden precies goed op papier te krijgen. [3] X Bron
- Stel voor om elkaar te spreken, als je kind er klaar voor is. Je kunt bijvoorbeeld schrijven: ‘Ik weet dat je boos bent, maar ik hoop dat we elkaar een keer kunnen ontmoeten om erover te praten. Mijn deur staat altijd open.’
-
Accepteer de grenzen die je kind stelt. Je volwassen kind staat misschien open voor contact, maar niet voor een echte ontmoeting (en dit kan zomaar zo blijven). Misschien wil je kind alleen maar e-mails sturen of met je bellen. Wees voorzichtig dat je je kind geen schuldgevoel aanpraat terwijl je de deur openhoudt voor eventuele latere ontmoetingen.
- Als je alleen maar e-mails stuurt met je kind, kun je bijvoorbeeld schrijven: ‘Ik ben heel blij dat we nu contact houden via e-mail. Ik hoop natuurlijk dat we op een gegeven moment het gevoel hebben dat we elkaar in het echt kunnen zien, maar voel je vooral niet onder druk gezet.’
Advertentie
-
Maak een afspraak. Als je volwassen kind bereid is om met je te praten, spreek dan af om iets te eten op een openbare plek. Samen iets eten in het openbaar is een goed idee, omdat je dan je emoties eerder onder controle houdt. Bovendien schep je door samen te eten een vertrouwensband. [4] X Bron
- Zorg ervoor dat jullie alleen afspreken. Nodig je echtgenoot of een andere vertrouwenspersoon niet uit. Dit kan je kind namelijk het gevoel geven dat hij of zij wordt overvallen.
-
Laat je kind het gesprek leiden. Luister naar de zorgen van je kind zonder ze tegen te spreken of defensief te worden. Het kan zijn dat je kind meteen excuses van je verwacht. Als je het gevoel hebt dat dit het geval is, verontschuldig je dan. [5] X Bron
- Het kan helpen om het gesprek te beginnen met excuses, om je kind te laten weten dat je begrijpt dat je hem of haar pijn hebt gedaan, en om het gevoel te geven dat jullie op gelijk niveau staan. Na je verontschuldiging kun je je kind vragen om meer te vertellen over hoe hij of zij zich voelt.
-
Luister naar je kind zonder te oordelen. Onthoud dat zijn of haar standpunt geldig is, zelfs als je het er niet mee eens bent. Een relatie kan alleen herstellen als iemand zich gehoord en begrepen voelt. Blijf dus openstaan voor het perspectief van je kind. [6] X Bron
- Door te luisteren zonder oordeel of tegenspraak laat je iemand volledig eerlijk zijn in zijn of haar reacties. Wat je hoort kan je heel erg kwetsen, maar begrijp dat je kind dit waarschijnlijk echt kwijt moet.
- Je kunt bijvoorbeeld zeggen: ‘Ik vind het vreselijk dat je je zo voelt door mij, en ik wil het beter begrijpen. Kun je me meer vertellen?’
-
Draag jouw deel van de schuld. Begrijp dat je nooit ver kunt komen in de verzoening zonder te erkennen dat je zelf mogelijk hebt bijgedragen aan het probleem. Volwassen kinderen willen dat hun ouders verantwoordelijkheid nemen voor hun daden. Wees dus bereid om dit ook te doen, of je nu vindt dat je fout zat of niet. [7] X Betrouwbare bron Greater Good Magazine Ga naar de bron
- Ook als je niet precies begrijpt waarom je kind boos op je is, erken dat het zo is. Probeer je gedrag niet te verdedigen, maar luister naar je kind, en bied je excuses aan voor de pijn die ze hebben doorgemaakt. [8] X Bron
- Probeer de situatie van je kind te begrijpen. Empathisch zijn betekent niet meteen dat je het met iemand eens bent, maar dat je zijn of haar perspectief begrijpt. Het perspectief van je kind begrijpen is een belangrijke stap in het oplossen van een conflict. [9] X Bron
- Je kunt bijvoorbeeld zeggen: ‘Ik weet dat ik streng op je ben geweest. Ik wilde heel graag dat je succesvol zou worden. Maar ik kan snappen waarom je dacht dat ik nooit tevreden was met wat je deed. Dat is niet hoe ik het bedoelde, en het is absoluut niet waar. Maar ik zie hoe mijn gedrag ervoor heeft gezorgd dat je dat dacht.’
-
Vermijd het bespreken van je eigen gevoelens over de vervreemding van je kind. Het lijkt misschien oneerlijk, maar dit is niet het moment om te beginnen over jouw verdriet en pijn als gevolg van het niet kunnen praten met je kind. Erken dat je kind ruimte nodig had om met zijn of haar emoties te worstelen en dingen op een rijtje te zetten. Als je jouw eigen verdriet, woede en wrok nu op tafel legt, kun je je kind het gevoel geven dat je probeert om een schuldgevoel aan te praten. Hij of zij zal daardoor minder graag jullie band willen herstellen.
- Je kunt bijvoorbeeld zeggen: ‘Ik miste het echt om met je te praten, maar ik weet dat je soms ruimte nodig hebt.’
- Zeg nooit iets als ‘Ik heb zo in de put gezeten omdat jij me niet belde’ of ‘Weet je wel hoe veel pijn het me deed om niet van je te horen?’
-
Zeg sorry . Een goede verontschuldiging stipt duidelijk aan wat je fout hebt gedaan (zodat de luisteraar weet dat je het snapt), laat spijt zien, en biedt een manier aan om het goed te maken. Bied je kind welgemeend je excuses aan, en erken de pijn die je hebt veroorzaakt. Onthoud: verontschuldig je, ook als je vindt dat jouw handelen correct was. Het gaat nu om de pijn van je kind, niet om wie er goed of fout zat. [10] X Betrouwbare bron Greater Good Magazine Ga naar de bron
- Je kunt bijvoorbeeld zeggen: ‘Tina, het spijt me zo dat ik je pijn heb gedaan. Ik weet dat je veel moest doorstaan toen ik dronk. Ik vind het vreselijk dat ik zo veel fouten heb gemaakt toen je jong was. Ik snap dat je je afstand wilt bewaren, maar ik hoop echt dat we ons hier samen doorheen kunnen worstelen.’
- Probeer niet om je daden te verantwoorden in je verontschuldiging, ook al geloof je dat je een goede reden had voor je handelen. Bijvoorbeeld: ‘Het spijt me dat ik je vijf jaar geleden heb geslagen, maar ik deed het alleen maar omdat je een grote mond had’ is geen verontschuldiging, en het jaagt de ander alleen maar in het harnas.
- Onthoud dat excuses alleen effectief en oprecht zijn als je je verontschuldigt voor je eigen acties, en niet voor de reactie van iemand anders. Bijvoorbeeld: ‘Het spijt me dat mijn gedrag je heeft gekwetst’ is een effectieve verontschuldiging. ‘Het spijt me als je je gekwetst voelde’ is dat niet. Gebruik sowieso nooit het woord ‘als’ in een verontschuldiging. [11] X Bron
-
Overweeg familietherapie. Als je volwassen kind dit ook ziet zitten, kun je samen op gezinstherapie om je gevoelens te bespreken in het bijzijn van een geschoolde professional. Een gezinstherapeut kan de gezinsleden helpen met het opsporen van disfunctioneel gedrag en het vinden van oplossingen voor het probleem. Gezinstherapie werkt ook voor het erkennen en versterken van de banden die gezinsleden met elkaar hebben. [12] X Bron
- Gezinstherapie richt zich meestal op de korte termijn en focust op een probleem waar het gezin mee zit. Jij of je kind krijgt misschien wel het advies om zelf een therapeut op te zoeken, om je te richten op individuele problemen.
- Om een gezinstherapeut te vinden kun je je huisarts om advies vragen of online zoeken naar een therapeut.
Advertentie
-
Begin rustig. Probeer de neiging te weerstaan om meteen weer in de relatie te springen. In de meeste gevallen zal een gebroken relatie niet binnen een dag herstellen. Het kan weken, maanden of zelfs jaren duren om terug bij 'normaal' te komen, afhankelijk van de ernst van de oorzaak van de vervreemding. Ook kan het zijn dat jullie een nieuwe 'normaal' vinden. [13] X Bron
- Onthoud dat jullie misschien wel meerdere lastige gesprekken moeten hebben over jullie vervreemding, terwijl jullie allebei je gevoelens proberen te verwerken. Het is onwaarschijnlijk dat alles na één gesprek weer terugkeert naar hoe het was.
- Bevorder langzaam het contact. Spreek eerst alleen maar af met je kind in openbare plekken, en alleen. Nodig je kind nog niet uit voor drukke familie-aangelegenheden zoals kerstborrels, tenzij je kind er duidelijk klaar voor is.
- Je kunt bijvoorbeeld zeggen: ‘We zouden het heel gezellig vinden om je erbij te hebben tijdens kerst, maar ik snap het ook als je dat liever niet doet. Even goede vrienden als je niet komt, ik weet dat je tijd nodig hebt.’
-
Erken dat je kind een volwassene is. Je kind is nu volwassen, en kan dus zijn of haar eigen beslissingen nemen. Je bent het misschien niet eens met alle keuzes, maar je moet je volwassen kind vooral onafhankelijk laten zijn en een eigen leven laten leiden. Bemoeienis met het leven van je kind kan ervoor hebben gezorgd dat je kind bewust wat afstand heeft genomen. [14] X Betrouwbare bron Greater Good Magazine Ga naar de bron
- Geef geen ongevraagd advies. Geef niet toe aan de neiging om het leven van je kind te 'repareren', en laat je kind zijn of haar eigen fouten maken.
-
Geef geen advies over opvoeding. Ouders zijn soms wat lichtgeraakt over ouderschapsadvies van buitenaf, hoe goedbedoeld het ook mag zijn. Laat je mening dus voor je, tenzij je kind erom vraagt. Jij hebt je kinderen al opgevoed, dus geef de volgende generatie een kans om het zelf te doen. [15] X Betrouwbare bron Greater Good Magazine Ga naar de bron
- Vertel je kind dat je respect hebt voor zijn of haar normen en waarden als ouder. Als je kleinkinderen bijvoorbeeld maar een uur tv per dag mogen kijken, vertel hun ouders dan dat je deze regel ook in jouw huis zal toepassen, en dat je het eerst zal vragen als de regel toch overtreden moet worden.
-
Zoek hulp voor jezelf. Omgaan met een vervreemd kind kan een hele stressvolle en pijnlijke ervaring zijn. Het kan dus verstandig zijn om professionele hulp op te zoeken, om te helpen met het verwerken van je emoties en het ontwikkelen van effectieve communicatie- en verwerkingsstrategieën. [16] X Bron
- Je kunt een therapeut vinden die gespecialiseerd is in gezinsproblemen. Onthoud wel dat jouw individuele therapeut je door kan sturen naar een andere therapeut, als je ook samen met je kind op therapie wilt. Dit is zodat de therapeut objectief kan blijven.
- Je kunt ook ondersteuning vinden in online fora van steungroepen. Hier zul je andere mensen vinden die met soortgelijke problemen te maken hebben, en kun je praten over je problemen en succesverhalen delen.
-
Houd vol, maar dring jezelf niet op. Blijf het proberen als je kind jouw pogingen om contact te leggen in eerste instantie afslaat. Stuur kaarten, schrijf e-mails of laat voicemails achter, alles om je kind te laten weten dat je aan hem of haar denkt en dat je graag wilt praten. [17] X Bron
- Zorg er wel voor dat je je kind genoeg ruimte geeft, en respecteer zijn of haar behoefte aan privacy en afstand. Neem niet meer dan een keer per week contact op, en verminder het contact als je merkt dat je kind zich eraan stoort. Maar probeer het contact wel te behouden.
- Je kunt bijvoorbeeld zeggen: ‘Hoi Marieke, ik wilde gewoon even hallo zeggen, en je laten weten dat ik aan je denk. Ik hoop dat het goed met je gaat. Ik mis je. Je weet dat je me altijd kunt opzoeken als je wilt praten. Ik hou van je.’
- Probeer je kind niet op te zoeken. Respecteer de grenzen van je kind, en hou het bij de minder opdringerige vormen van contact.
-
Laat het los, als dit nodig is. Misschien ziet je volwassen kind zelfs je voorzichtige pogingen tot contact wel als grensoverschrijdend en storend. Hij of zij wil misschien wel niets met je te maken hebben, zelfs nadat je je excuses hebt aangeboden en je fouten hebt erkend. In dat geval is het waarschijnlijk beter voor je gemoedsrust om de situatie te accepteren, en niet langer proberen om een band aan te knopen.
- Leg de bal bij je kind. Stuur een bericht of laat een voicemail achter met iets als: ‘Peter, ik begrijp dat je wilt dat ik geen contact meer met je heb. Daar ben ik natuurlijk niet blij mee, maar ik respecteer je keuze en ik zal geen contact meer met je proberen op te nemen. Als je ooit met me wilt praten zal ik er voor je zijn, maar ik respecteer wat je wilt en ik zal dus niet langer proberen om met je te praten. Ik hou van je.’
- Onthoud dat in gevallen van drugsmisbruik, geestesziektes of een ongezonde relatie van je kind (bijvoorbeeld met een bazige partner) het lastig kan zijn om met je kind te verzoenen. Jullie vervreemding kan best een resultaat zijn van die problemen, maar je kunt er niet altijd iets aan doen totdat je kind zelf deze problemen aankaart en oplost.
- Als je kind helemaal geen contact meer wil, overweeg dan om een therapeut te zoeken die je kan helpen met het verwerken van je verdriet. Dit is lastig terrein om in te navigeren, en het kan goed zijn dat je extra steun nodig hebt.
Advertentie
-
Accepteer dat je kind een ander perspectief op het leven heeft. Jullie kunnen jaren samengewoond hebben, en alsnog kan één iemands indruk van een situatie compleet verschillen van die van iemand anders. Erken dat de herinneringen en perspectieven van je volwassen kind net zo goed deugen als die van jou.
- Iemands beeld van een situatie kan compleet verschillen op basis van leeftijd, machtsdynamiek, of de hechtheid van relaties. Bijvoorbeeld: verhuizen naar een andere stad kan perfect zijn geweest voor jou, maar misschien hadden je kinderen hier wel moeite mee omdat ze alleen maar konden volgen. [18] X Bron
- Verschillende realiteiten zijn onderdeel van het gezinsleven. Bijvoorbeeld: als kind ben je misschien wel eens met je ouders naar een museum geweest. Je ouders herinneren zich van die dag wellicht de interessante tentoonstellingen en een leuk dagje uit. Maar jij herinnert je juist dat je het veel te warm had met je jas aan, en dat je bang was van de dino-skeletten. De herinneringen van jou en je ouders zijn geen van beide fout, het zijn gewoon andere perspectieven. [19] X Betrouwbare bron Greater Good Magazine Ga naar de bron
-
Accepteer elkaars verschillen. Jullie zijn misschien wel vervreemd geraakt omdat één van jullie – of allebei – bepaalde keuzes van de ander niet goedkeurde. Je mag dan niet veel kunnen doen aan de houding van je kind tegenover jou, maar je kunt wel laten zien dat je je kind hoe dan ook accepteert zoals hij of zij is. [20] X Bron
- Zet stappen om je kind te laten zien dat je bent veranderd. Als je kind bijvoorbeeld homoseksueel is, en je zit bij een conservatieve geloofsgemeenschap of politieke partij, vind dan een gemeenschap die liberaler is.
- Je kunt je kind vertellen dat je een boek aan het lezen bent om zijn of haar perspectief beter te leren begrijpen.
- Als je kind niet met je praat omdat hij of zij bepaalde keuzes die je hebt gemaakt afkeurt, is het lastiger. Wees standvastig en zelfverzekerd in wie je bent, en laat tegelijkertijd zien dat je van je kind houdt. Blijf je best doen om contact te houden met je kind, en probeer mogelijkheden te vinden om hem of haar te ontmoeten.
-
Respecteer het recht van je kind om het met je oneens te zijn. Je hoeft je overtuigingen niet te veranderen, maar laat ook geen minachting zien voor die van je kind. Je kunt het best met iemand oneens zijn en nog steeds van die persoon houden. Niet iedereen hoeft het met elkaar eens te zijn. [21] X Bron
- Respecteer jullie meningsverschillen zo goed als je kunt. Als je bijvoorbeeld religieus bent, en je kind is atheïst, kun je ervoor kiezen om de kerkdienst een keer over te slaan als je kind in het weekend op bezoek komt.
- Vind andere gespreksonderwerpen dan jullie netelige kwesties. Als je kind zelf begint over een onderwerp waar jullie in het verleden over hebben geruzied, kun je zeggen: ‘Oké, daar zijn we het nou eenmaal niet over eens. Als we hierover door blijven praten maken we elkaar alleen maar boos.’
Advertentie
Bronnen
- ↑ http://greatergood.berkeley.edu/article/item/how_parents_can_start_to_reconcile_with_their_kids
- ↑ http://greatergood.berkeley.edu/article/item/how_parents_can_start_to_reconcile_with_their_kids
- ↑ http://theweek.com/articles/611124/unexpected-benefits-writing-letters
- ↑ http://www.deseretnews.com/article/865606087/Defusing-the-family-feud-Steps-to-repairing-strained-or-broken-relationships.html
- ↑ http://www.deseretnews.com/article/865606087/Defusing-the-family-feud-Steps-to-repairing-strained-or-broken-relationships.html
- ↑ http://www.deseretnews.com/article/865606087/Defusing-the-family-feud-Steps-to-repairing-strained-or-broken-relationships.html
- ↑ http://greatergood.berkeley.edu/article/item/how_parents_can_start_to_reconcile_with_their_kids
- ↑ http://www.today.com/parents/parental-estrangement-silent-epidemic-cut-kids-1C9163139
- ↑ http://www.deseretnews.com/article/865606087/Defusing-the-family-feud-Steps-to-repairing-strained-or-broken-relationships.html
- ↑ http://greatergood.berkeley.edu/article/item/what_an_apology_must_do/
- ↑ http://www.slate.com/blogs/lexicon_valley/2014/11/20/sorry_not_sorry_non_apology_fauxpology_unpology_and_other_names_for_hollow.html
- ↑ http://www.goodtherapy.org/learn-about-therapy/modes/family-therapy
- ↑ http://well.blogs.nytimes.com/2010/05/03/when-the-ties-that-bind-unravel/?login=email&_r=0
- ↑ http://greatergood.berkeley.edu/article/item/how_parents_can_start_to_reconcile_with_their_kids
- ↑ http://greatergood.berkeley.edu/article/item/growing_pains/
- ↑ http://www.huffingtonpost.com/karl-a-pillemer-phd/parents-estranged-children_b_7297294.html
- ↑ http://well.blogs.nytimes.com/2010/05/03/when-the-ties-that-bind-unravel/?login=email&_r=0
- ↑ http://www.deseretnews.com/article/865606087/Defusing-the-family-feud-Steps-to-repairing-strained-or-broken-relationships.html
- ↑ http://greatergood.berkeley.edu/article/item/growing_pains/
- ↑ http://www.deseretnews.com/article/865606087/Defusing-the-family-feud-Steps-to-repairing-strained-or-broken-relationships.html
- ↑ http://www.deseretnews.com/article/865606087/Defusing-the-family-feud-Steps-to-repairing-strained-or-broken-relationships.html
Over dit artikel
Deze pagina is 49.057 keer bekeken.
Advertentie
Meld je aan voor de gratis nieuwsbrief van wikiHow!
Je vindt dan elke week handige handleidingen in je inbox.
Meld me aan!
