Pdf downloaden Pdf downloaden

Een buitenbaarmoederlijke zwangerschap is wanneer een bevruchte eicel zich aan de eileiders of op een andere plaats buiten de baarmoeder vasthecht. [1] Buitenbaarmoederlijke zwangerschappen kunnen medische problemen veroorzaken indien ze niet behandeld of opgemerkt worden. Daarom is het zo belangrijk om de symptomen van een buitenbaarmoederlijke zwangerschap te kennen, naast hoe je de diagnose moet stellen en deze aandoening met de hulp van een arts kan behandelen.

Deel 1
Deel 1 van 3:

De symptomen van een buitenbaarmoederlijke zwangerschap herkennen

Pdf downloaden
  1. Als je een menstruatie hebt overgeslagen en voordien onbeschermd seks hebt gehad, dan moet je een zwangerschapstest uitvoeren. [2]
    • Hoewel een buitenbaarmoederlijke zwangerschap zich niet in de baarmoeder bevindt, zal je lichaam toch allerlei typische signalen van een normale zwangerschap geven.
    • Als je een buitenbaarmoederlijke zwangerschap hebt, dan zou de zwangerschapstest in theorie altijd positief moeten zijn. [3] Vergeet echter niet dat deze tests mogelijk een verkeerd negatief resultaat kunnen aangeven, dus wanneer je twijfelt is het altijd een goede idee om je arts te raadplegen zodat je een bloedtest kan ondergaan voor een definitieve bevestiging.
  2. Als je zwanger bent, of de foetus nu in je baarmoeder (zoals bij een normale zwangerschap), in de eileiders of ergens anders zit (zoals bij een buitenbaarmoederlijke zwangerschap), je zal waarschijnlijk toch enkele of de meeste van de volgende veelvoorkomende symptomen ervaren: [4]
    • Gevoelige borsten
    • Vaak moeten plassen
    • Misselijkheid, met of zonder overgeven [5]
    • Uitblijven van de menstruatie (zoals hierboven reeds vermeld). [6]
  3. Als je reeds bevestigd hebt dat je zwanger bent of als je het nog niet zeker weet, weet dan dat buikpijn kan optreden vanwege een buitenbaarmoederlijke zwangerschap. [7]
    • De pijn wordt vooral veroorzaakt door het groeien van de foetus op het omliggende weefsel, wat in het geval van een buitenbaarmoederlijke zwangerschap niet voldoende plaats heeft om de foetus te dragen (de eileiders bijvoorbeeld, waar de meeste buitenbaarmoederlijke zwangerschappen optreden, zijn op geen enkele manier ontwikkeld om een groeiende baby te dragen).
    • De buikpijn kan scherp en ernstig zijn of in sommige gevallen helemaal uitblijven.
    • De pijn zal vaak erger worden door beweging en belasting en beperkt zich vaak tot een kant van je buik.
    • Ook schouderpijn kan optreden door de aanwezigheid van bloed in de buik, wat de zenuw die naar je schouder leidt kan irriteren.
    • Weet echter dat pijn in de ligamenten vaak optreedt wanneer je zwanger bent. Deze pijn bevindt zich eveneens aan slechts een kant (het kan ook aan beide) en kan met tussenpozen komen (die gewoonlijk enkele seconden duren). Het grote verschil is dat pijn in de ligamenten meestal voorkomt in het tweede trimester. [8] De door een buitenbaarmoederlijke zwangerschap veroorzaakte pijn treedt meestal eerder op dan dat.
  4. Lichte bloeding kan optreden vanwege een irritatie van de eileiders wanneer deze worden uitgerekt. Ernstigere bloedingen kunnen later optreden naarmate de baby groeit tot het punt waarop de eileiders effectief kunnen scheuren. Een bloeding tijdens de zwangerschap moet altijd door een arts worden gecontroleerd – vooral als het blijft duren of een ernstige bloeding betreft; dan is het beter om zo snel mogelijk naar de spoedafdeling van je ziekenhuis te gaan. [9]
    • Ernstige bloedingen door gescheurde eileiders (wat een gevolg kan zijn van een buitenbaarmoederlijke zwangerschap) kunnen leiden tot aanzienlijk bloedverlies, flauwvallen en in zeer zeldzame gevallen tot de dood indien ze niet onmiddellijk door een arts worden behandeld. [10]
    • Andere ernstige symptomen (naast de bloedingen) die onmiddellijke aandacht van een arts vereisen zijn onder andere ernstige buikpijn, duizeligheid, plotseling bleek worden, mentale verwarring en alles dat kan wijzen op een buitenbaarmoederlijke zwangerschap. [11]
    • Weet dat 'implementatiebloeding' normaal is. Dit treedt op tijdens de week voor je eerste gemiste menstruatie (3 weken na je laatste menstruatie) en bestaat uit een roze/bruinachtige afscheiding die verschillende maandverbanden zal vullen. [12] Bloedingen door een buitenbaarmoederlijke zwangerschap treden gewoonlijk later op, nadat de foetus geïmplanteerd is en begonnen is met groeien op een plaats die niet veel groei aankan.
    • Als eender welke bloeding echter een felrode kleur heeft, meerdere maandverbanden opvult en niet verbetert na ongeveer een dag, dan is het belangrijk dat je onmiddellijk medische hulp inschakelt.
    Advertentie
Deel 2
Deel 2 van 3:

De diagnose stellen van een buitenbaarmoederlijke zwangerschap

Pdf downloaden
  1. Als je een van bovenstaande symptomen ervaart, dan moet je ook overwegen of je in de risicogroep voor buitenbaarmoederlijke zwangerschappen valt. Bepaalde factoren vergroten de kans dat een vrouw een buitenbaarmoederlijke zwangerschap ervaart.
    • In het algemeen maken vrouwen, die in het verleden reeds een buitenbaarmoederlijke zwangerschap hebben ervaren, in de toekomst meer kans om dit nogmaals mee te maken. [13]
    • Andere risicofactoren zijn onder andere: seksueel overdraagbare infecties, meerdere sekspartners (want dit vergroot het risico op onbekende soa’s), tumoren of afwijkingen van de eileiders, vroegere chirurgische ingrepen aan de buik, een spiraaltje hebben, endometriose en roken. [14] [15]
    • Een vrouw die 'gesteriliseerd' is (ook wel bekend als het dichtbinden van de eileiders om toekomstige zwangerschappen te voorkomen) zal ook aanzienlijk meer kans maken op een buitenbaarmoederlijke zwangerschap, hoewel deze ingreep in het algemeen zeer doeltreffend is om zwangerschappen te voorkomen. [16]
  2. Dit is de eerste stap in de richting van de diagnose van een buitenbaarmoederlijke zwangerschap. [17]
    • β-HCG is een hormoon dat uitgescheiden wordt door het zich ontwikkelende embryo en de placenta, dus het stijgt naarmate de zwangerschap vordert. Dit is een definitievere (en betrouwbaardere) manier om te testen of je zwanger bent.
    • Als de β-HCG waarde zich boven 1500 IU/L bevindt (vaak is tussen 1500-2000 IU/L verdacht), maar er op de echografie geen zwangerschap kan worden gedetecteerd, dan zullen artsen zich gewoonlijk afvragen of je een buitenbaarmoederlijke zwangerschap hebt. Dit komt doordat de β-HCG-waarden bij een buitenbaarmoederlijke zwangerschap gewoonlijk hoger zijn dan bij normale zwangerschappen, dus het is in elk geval een reden tot achterdocht. [18]
    • Als een buitenbaarmoederlijke zwangerschap vermoed wordt vanwege je β-HCG-waarden, dan zal je arts dit opvolgen met behulp van een transvaginale echografie om te zien of de zwangerschap gedetecteerd kan worden en waar deze zich precies bevindt. [19]
  3. Deze echografie kan 75-85% van alle buitenbaarmoederlijke zwangerschappen detecteren (de groeiende foetus zal in die gevallen zichtbaar zijn, waardoor de locatie kan worden bevestigd). [20]
    • Weet dat een negatieve echografie een buitenbaarmoederlijke zwangerschap niet uitsluit. Een positieve echografie (een die de aanwezigheid van een zwangerschap in de eileiders of elders buiten de baarmoeder bevestigt) is echter voldoende om de diagnose te stellen. [21]
    • Als de echografie negatief is (en dus geen uitsluitsel kan geven), maar als de β-HCG-waarde hoog is en als je symptomen ervaart die je arts doet vermoeden dat je een buitenbaarmoederlijke zwangerschap hebt, dan zal je arts gewoonlijk een diagnostische laparoscopie aanbevelen. Dit is een simpele operatie met zeer kleine incisies waardoor ze camera’s in je buik kunnen plaatsen om zo een beter zicht te krijgen. [22]
  4. Als je bloedtesten en echografieën geen uitsluitsel geven, dan kan je arts een diagnostische laparoscopie uitvoeren om je bekken en de organen van je buik inwendig te bekijken en zo naar de plek van implantatie te zoeken. [23]
    • Deze ingreep duurt gewoonlijk tussen 30 minuten en een uur.
    Advertentie
Deel 3
Deel 3 van 3:

Een buitenbaarmoederlijke zwangerschap behandelen

Pdf downloaden
  1. Eenmaal de diagnose van een buitenbaarmoederlijke zwangerschap is gesteld, zal je arts je heel snel willen behandelen. Dit komt doordat de behandeling van een buitenbaarmoederlijke zwangerschap veel simpeler is wanneer men er niet te lang mee wacht. Bovendien kan een buitenbaarmoederlijke zwangerschap op de eileiders onmogelijk tot een goed einde worden gebracht, dus de foetus zal het sowieso niet overleven. Daarom is het spoedig verwijderen van de zwangerschap aanbevolen om complicaties te vermijden (deze kunnen levensbedreigend worden indien ze te lang blijven aanslepen). [24]
  2. De meest toegediende medicatie hiervoor is methotrexaat. Dit wordt via een intramusculaire injectie toegediend, eenmalig of meerdere keren, afhankelijk van hoeveel nodig is om de buitenbaarmoederlijke zwangerschap met succes af te breken. [25]
    • Nadat de injectie met methotrexaat is toegediend zal je herhaalde bloedtesten moeten ondergaan om je β-HCG-waarde te controleren. Als dit zakt tot ongeveer nul (niet-detecteerbaar in de bloedtest), dan zal de behandeling als succesvol worden beschouwd; indien dit niet het geval is dan zal je nog enkele injecties met methotrexaat krijgen tot het doel is bereikt. Als dit nog steeds niet lukt dan is een operatie aanbevolen. [26]
  3. Tijdens de operatie zullen de artsen ook de beschadigde eileider(s) indien nodig herstellen of verwijderen. Indicaties voor een operatie zijn onder andere: [27]
    • Ernstig bloedverlies vereist dringende behandeling.
    • Niet geschikt zijn voor een behandeling met methotrexaat.
    Advertentie

Over dit artikel

Deze pagina is 2.651 keer bekeken.

Was dit artikel nuttig?

Advertentie