Pdf downloaden
Pdf downloaden
Deze wikiHow leert je hoe je een pseudocode document voor je computerprogramma te maken. Pseudocode houdt in essentie in dat je zonder programmeertaal een opzet maakt van de bedoeling van je code. [1] X Bron
Stappen
-
Leer pseudocode begrijpen. Pseudocode is een stap-voor-stap geschreven opzet van je code die je geleidelijk kunt overzetten in een programmeertaal naar keuze. Veel programmeurs gebruiken het om de functie van een algoritme uit te stippelen, voordat ze aan de meer technische taak van het coderen beginnen.
Pseudocode dient als een informele gids, een hulpmiddel bij het doordenken van programmaproblemen, en een communicatiemogelijkheid die je kan helpen je ideeën aan andere mensen uit te leggen.
-
Begrijp het nut van pseudocode. Pseudocode wordt gebruikt om te laten zien hoe een computeralgoritme zou moeten werken. Programmeurs gebruiken pseudocode vaak als een tussenstap in het programmeren tussen de eerste planningsfase en de fase van het schrijven van de eigenlijke uitvoerbare code. Enkele andere toepassingen van pseudocode zijn de volgende:
- Beschrijven hoe een algoritme zou moeten werken. Pseudocode kan illustreren waar een bepaald constructie, mechanisme, of techniek zou kunnen of moeten voorkomen in een programma.
- Uitleggen van een computerproces aan minder-technische gebruikers. Computers hebben een zeer strikte invoer-syntax nodig om een programma uit te voeren, maar mensen (vooral niet-programmeurs) kunnen het gemakkelijker vinden om een meer vloeiende, subjectieve taal te begrijpen waarin het doel van elke regel code duidelijk wordt aangegeven.
- Ontwerpen van code in groepsverband. Software-architecten op hoog niveau zullen vaak pseudocode in hun ontwerpen opnemen, om een complex probleem op te lossen waar ze hun programmeurs tegenaan zien lopen. Als je samen met andere programmeurs een programma ontwikkelt, kan pseudocode helpen om het doel van een programma duidelijk te maken.
-
Onthoud dat pseudocode subjectief en niet-standaard is. Er is geen vaste syntaxis die je absoluut moet gebruiken voor pseudocode, maar het is een gebruikelijke professionele beleefdheid om standaard pseudocode-structuren te gebruiken die andere programmeurs gemakkelijk kunnen begrijpen. [2] X Bron Als je een project in je eentje codeert, dan is het belangrijkste dat de pseudocode je helpt je gedachten te structureren en je plan uit te voeren.
- Als je met anderen aan een project werkt - of dat nu je medestudenten, junior programmeurs of niet-technische medewerkers zijn - is het belangrijk om tenminste enkele standaardstructuren te gebruiken, zodat iedereen gemakkelijk kan begrijpen wat je bedoelt.
- Als je een programmeercursus volgt aan een universiteit, een codeerkamp, of een bedrijf, zal je waarschijnlijk getoetst worden aan een te leren 'standaard' pseudocode. Deze standaard varieert vaak tussen instellingen en docenten.
Duidelijkheid is een primair doel van pseudocode, en kan helpen als je werkt binnen geaccepteerde programmeerconventies. Als je je pseudocode ontwikkelt tot echte code, zal je die moeten omzetten in een programmeertaal -- het kan dus helpen om je opzet met dit in gedachten te structureren.
-
Focus op het hoofddoel van pseudocode. Het kan gemakkelijk zijn om terug te vallen op een programmeertaal als je eenmaal op dreef bent. Onthoud wat het doel is van je pseudocode - uitleggen wat elke regel van het programma moet doen – dit zal je met beide benen op de grond houden tijdens het maken van het pseudocode-document.Advertentie
-
Gebruik een editor voor gewone tekst. Het kan verleidelijk zijn om een tekstverwerker (bv. Microsoft Word) of een gelijksoortig programma te gebruiken om een 'rich-tekst'-document te maken, maar pseudocode heeft zo weinig mogelijk opmaak nodig, om het eenvoudig te houden.
Editors voor gewone tekst zijn o.a. Kladblok (Windows) en TextEdit (Mac).
-
Begin met het opschrijven van het doel van het proces. Wijd een regel of twee aan het uitleggen van het doel van je code -- dit helpt bij het opstellen van de rest van het document, en bespaart je ook de taak om de functie van het programma uit te leggen aan elke persoon aan wie je de pseudocode laat zien.
-
Schrijf slechts één statement per regel. Elk statement in je pseudocode hoort slechts één actie voor de computer uit te drukken. In de meeste gevallen zal, als de takenlijst goed is opgesteld, elke taak overeenkomen met één regel pseudocode. Overweeg om je takenlijst uit te schrijven, die lijst vervolgens om te zetten in pseudocode en dan geleidelijk die pseudocode te ontwikkelen tot werkelijke, voor de computer leesbare code.
-
Gebruik witruimte en inspringen effectief. Het gebruik van lege regels tussen 'blokken' tekst helpt om verschillende componenten van je pseudocode te kunnen onderscheiden, en het inspringen van verschillende stukken van elk blok zal aangeven dat die stukken pseudocode binnen een minder ingesprongen sectie vallen.
- Bijvoorbeeld: een deel van de pseudocode dat het invoeren van een getal bespreekt zou allemaal in hetzelfde blok moeten staan, terwijl het volgende deel (bijv. het deel dat de uitvoer bespreekt) in een ander blok zou moeten staan.
-
Schrijf belangrijke commando's in hoofdletters, indien nodig. Afhankelijk van je pseudocode-eisen of de omgeving waarin je de pseudocode publiceert, kan het nodig zijn om commando's die in de eigenlijke code zullen blijven staan, met hoofdletters te schrijven.
- Bijvoorbeeld: als je de commando's 'if' en 'then' gebruikt in je pseudocode, zou je ze kunnen veranderen in 'IF' en 'THEN' (bijv., 'IF invoer getal THEN uitvoer resultaat').
-
Gebruik eenvoudige terminologie. Denk eraan, je schrijft over wat het project zal 'doen', niet over de code zelf. Dit is vooral belangrijk als je pseudocode schrijft om als demonstratie te dienen voor een klant die geen verstand heeft van coderen, of als project voor een beginnende programmeur.
Misschien wil je alle codeeropdrachten zelf weglaten en gewoon het proces van elke regel in gewone taal definiëren. Bijvoorbeeld: "als invoer oneven, uitvoer is 'Y'" zou kunnen veranderen in "als de gebruiker een oneven getal invoert, geef dan 'Y' weer".
-
Houd de pseudocode in de juiste volgorde. Hoewel de taal die je gebruikt om je pseudocode aan te passen eenvoudig moet zijn, moet je toch elk stukje van je pseudocode in de volgorde houden waarin het uitgevoerd moet worden.
-
Laat niets aan de verbeelding over. Alles wat er in het proces gebeurt moet volledig beschreven worden. Pseudocode-statements staan dicht bij eenvoudige Nederlandse of Engelse statements. Pseudocode maakt meestal geen gebruik van variabelen, maar beschrijft in plaats daarvan wat het programma moet doen, met (bijna) reële objecten, zoals rekeningnummers, namen, of transactiebedragen. [3] X Bron
-
Gebruik standaard programmeerstructuren. Zelfs als er geen standaard is voor pseudocode, zal het voor andere programmeurs gemakkelijker zijn om je stappen te begrijpen als je structuren gebruikt uit bestaande (sequentiële) programmeertalen. [4] X Bron Gebruik termen als 'if', 'then', 'while', 'else' en 'loop' op dezelfde manier als je zou doen in een programmeertaal. Overweeg de volgende structuren:
- IF conditie THEN instructie - Dit betekent dat een bepaalde instructie alleen wordt uitgevoerd als een bepaalde voorwaarde waar is. 'Instructie' betekent in dit geval een stap die het programma zal uitvoeren, terwijl 'voorwaarde' betekent dat de gegevens aan een bepaalde reeks criteria moeten voldoen voordat het programma een actie uitvoert. [5] X Bron
- WHILE conditie DO instructie - Dit betekent dat de instructie steeds herhaald moet worden totdat de voorwaarde niet meer waar is. [6] X Bron
- DO instructie WHILE conditie - Dit lijkt sterk op "WHILE conditie do instructie". In het eerste geval wordt de voorwaarde gecontroleerd voordat de instructie wordt uitgevoerd, maar in het tweede geval wordt de instructie eerst uitgevoerd. In het tweede geval wordt 'instructie' dus ten minste één keer uitgevoerd.
- FUNCTION naam (argumenten): instructie - Dit betekent dat telkens wanneer een bepaalde naam in de code wordt gebruikt, dit een afkorting is voor een bepaalde instructie. 'Argumenten' zijn lijsten van variabelen die je kunt gebruiken om de instructie te verduidelijken.
-
Organiseer je pseudocode in blokken. Als je grote blokken pseudocode hebt die andere stukken pseudocode definiëren binnen hetzelfde blok, dan kun je haakjes of andere tekens gebruiken om alles van elkaar te onderscheiden.
- Haken - zowel rechte haken (bijv. [code]) als accolades (bijv. {code}) kunnen helpen om lange segmenten pseudocode in te sluiten.
- Wanneer je codeert, kun je commentaar toevoegen door '//' te typen aan de linkerkant van het commentaar (bijvoorbeeld:
//Dit is een tijdelijke stap.). Je kunt dezelfde methode gebruiken bij het schrijven van pseudocode, om opmerkingen achter te laten die niet in de codeertekst passen.
-
Controleer je pseudocode nogmaals op leesbaarheid en duidelijkheid. Aan het eind van het document moet je de volgende vragen kunnen beantwoorden:
- Zou deze pseudocode begrepen worden door iemand die niet bekend is met het proces?
- Is de pseudocode zo geschreven dat het gemakkelijk te vertalen is in een computertaal?
- Beschrijft de pseudocode het volledige proces zonder iets weg te laten?
- Is elke objectnaam die in de pseudocode gebruikt wordt duidelijk begrepen door het doelpubliek?
- Als je vindt dat een deel van de pseudocode moet worden uitgewerkt of een stap niet expliciet beschrijft die iemand anders zou kunnen vergeten, ga dan terug en voeg de nodige informatie toe.
Advertentie
-
Open een editor voor platte tekst. Je kunt Kladblok (Windows) of TextEdit (Mac) gebruiken als je geen nieuw programma wilt installeren.
-
Definieer je programma. Hoewel het niet strikt noodzakelijk is, zal het schrijven van een regel van een of twee zinnen bovenaan het document, meteen duidelijk maken wat de bedoeling is van het programma:
Dit programma vraagt een begroeting van de gebruiker. Als de begroeting overeenkomt met een bepaald antwoord, zal het antwoord worden afgeleverd. Zo niet, dan zal een afwijzing worden gegeven. -
Schrijf de openingssequentie. Je eerste commando - dat wil zeggen, het eerste wat je programma moet doen als het wordt uitgevoerd - moet de eerste regel zijn:
print begroeting "Hallo vreemdeling!"
-
Voeg de volgende regel toe. Plaats een spatie tussen de laatste regel en de volgende, door op ↵ Enter te drukken, en schrijf dan de volgende regel code. In dit voorbeeld moet de gebruiker de volgende regel dialoog opvragen:
print prompt druk op "Enter" om verder te gaan <gebruiker drukt op "Enter" >
-
Voeg de oproep tot actie in. In dit voorbeeld wordt de gebruiker om een begroeting gevraagd:
print oproep tot actie "Hoe gaat het met je?"
-
Toon de gebruiker een lijst met antwoorden. Nogmaals, na het indrukken van ↵ Enter in dit voorbeeld, zou de gebruiker een lijst met mogelijke antwoorden moeten zien:
Toon mogelijke antwoorden "1. Goed." "2. Geweldig!" "3. Niet goed."
-
Vraag input van de gebruiker. Hier zal het programma de gebruiker vragen een antwoord in te voeren:
Print verzoek om invoer "Voer het getal in dat u het beste beschrijft:"
-
Creëer 'als' of "IF"-opdrachten voor de invoer van de gebruiker. Aangezien er meerdere antwoorden zijn die de gebruiker kan selecteren, zal je meerdere resultaten willen geven op basis van hun geselecteerde antwoord:
IF "1" print antwoord "Dandy!" IF "2" print antwoord "Fantastisch!" IF "3" print antwoord "Doe eens wat vrolijker, boterbloempje!"
-
Voeg een foutmelding toe. In het geval de gebruiker ten onrechte een antwoord kiest, kun je een foutmelding tonen:
IF invoer niet wordt herkend print antwoord "Je volgt instructies niet erg goed op, of wel?"
-
Voeg eventuele andere onderdelen van het programma toe. Ga door je document en voeg details toe of vul deze aan om ervoor te zorgen dat zowel jij als iedereen die het document leest, de betekenis ervan zal begrijpen. Volgens het voorbeeld van deze methode zou je uiteindelijke pseudocode-document er ongeveer zo uit moeten zien:
Dit programma vraagt een begroeting van de gebruiker. Als de begroeting overeenkomt met een specifiek antwoord, zal het antwoord worden afgeleverd. Zo niet, dan zal een afwijzing worden gegeven. Print groet "Hallo vreemdeling!" Print prompt druk op "Enter" om verder te gaan <gebruiker drukt op "Enter" > Print oproep tot actie "Hoe gaat het vandaag met je?" Toon mogelijke antwoorden "1. Goed." "2. Geweldig!" "3. Niet goed." Print verzoek om invoer "Vul het nummer in dat u het beste beschrijft:" IF "1" print antwoord "Dandy!" IF "2" print antwoord "Fantastisch!" IF "3" print antwoord "Kom op, boterbloempje!" IF invoer niet wordt herkend print antwoord "Je volgt niet zo goed instructies op, hè?"
-
Bewaar je document. Druk op Ctrl + S (Windows) of ⌘ Command + S (Mac), voer een naam in en klik op Opslaan om dit te doen.Advertentie
Tips
- Pseudocode is zeer geschikt voor complexe programma's die honderden tot duizenden regels lang zijn.
Advertentie
Waarschuwingen
- Pseudocode is geen vervanging voor echte code bij het maken van een programma. Pseudocode kan alleen gebruikt worden om een referentie te maken voor wat de code zou moeten doen.
Advertentie
Bronnen
- ↑ https://whatis.techtarget.com/definition/pseudocode
- ↑ https://www.techopedia . com/definition/3946/pseudocode
- ↑ https://www.youtube.com/watch?v=D0qfR606tVo
- ↑ https://www.geeksforgeeks.org/how-to-write-a-pseudo-code/
- ↑ https://www.ibm.com/support/knowledgecenter/en/SSLTBW_2.3.0/com.ibm.zos.v2r3.ikjc300/ifthen.htm
- ↑ https://users.csc.calpoly.edu/~jdalbey/SWE/pdl_std.html
Advertentie
Meld je aan voor de gratis nieuwsbrief van wikiHow!
Je vindt dan elke week handige handleidingen in je inbox.
Meld me aan!
