ดาวน์โหลดบทความ
ดาวน์โหลดบทความ
เวลาที่คุณโมโห คุณอาจรู้สึกอยากจะระเบิดทำลายล้างโลก ระหว่างเวลาเช่นนั้น คุณอาจรู้สึกเจ็บปวด บางครั้งคุณอาจทำให้คนอื่นเจ็บปวดไปด้วยโดยไม่ทันได้ยั้งคิด หรืออาจตั้งใจทำให้คนอื่นรู้สึกอย่างนั้น แทนที่จะเก็บกดอารมณ์โกรธหรือระเบิดมันออกมา คุณน่าจะแสดงอารมณ์โกรธออกมาในเชิงสร้างสรรค์ดีกว่า สงบสติอารมณ์ตัวเองและทำความเข้าใจอาการโมโหและอารมณ์อื่นๆ ของตน แล้วสื่อสารบอกอารมณ์โมโหนี้ด้วยกิริยาที่แน่วแน่ที่จะทำไม่ทำให้คนอื่นเจ็บปวด
ขั้นตอน
-
จดจำสัญญาณอารมณ์โกรธทางร่างกาย. เวลาที่เริ่มรู้สึกโมโห ร่างกายจะตอบสนองด้วยสัญญาณทางร่างกาย การรู้ว่าร่างกายจะแสดงความรู้สึกออกมาอย่างไรตอนโมโหและเครียดนั้นจะช่วยคุณตระหนักรู้ได้ในเวลาที่กำลังจะระเบิดอารมณ์ออกมา สัญญาณทางร่างกายอาจได้แก่:
- ขบกรามและเกร็งกล้ามเนื้อ
- ปวดศีรษะหรือท้อง
- หัวใจเริ่มเต้นเร็ว
- อาจมีเหงื่อออก โดยเฉพาะตรงฝ่ามือ
- ใบหน้าแดงกล่ำ
- ร่างกายหรือมือสั่นเทิ้ม
- รู้สึกวิงเวียน
-
จดจำสัญญาณของความรู้สึกโกรธทางอารมณ์. อารมณ์ของคุณจะเริ่มไม่มั่นคง ซึ่งจะเปิดทางให้ความรู้สึกโกรธเข้าครอบงำ สัญญาณทางอารมณ์ที่คุณอาจเจอได้แก่:
- ขุ่นเคือง
- เศร้า
- ซึมเศร้า
- รู้สึกผิด
- รู้สึกไม่พอใจ
- วิตกกังวล
- ปิดตัวเอง
-
สูดลมหายใจลึกๆ. ควบคุมความโกรธให้ได้ก่อนเริ่มพูดคุยกับใคร ไม่งั้นคุณอาจพลั้งปากพูดอะไรที่ต้องเสียใจภายหลัง สูดลมหายใจเข้าลึกๆ เพื่อให้สมองปลอดโปร่งและกระตุ้นให้ร่างกายตอบสนองด้วยอาการสงบลง ให้ลองขั้นตอนต่อไปนี้:
- สูดลมหายใจเข้าในจังหวะนับถึงสี่ กลั้นหายใจในจังหวะนับถึงสี่ แล้วหายใจออกในจังหวะนับถึงสี่
- ให้แน่ใจว่าคุณหายใจด้วยกระบังลมแทนที่จะเป็นทรวงอก เวลาที่หายใจด้วยกระบังลมนั้นท้องคุณจะยื่นป่องออกมา (คุณสามารถใช้มือสัมผัสรู้ได้)
- ทำได้หลายครั้งเท่าที่ต้องการจนกว่าจะเริ่มรู้สึกสงบลง
-
นับถึงสิบ. ถ้าคุณรู้สึกว่าตนเองเริ่มโมโหและมีอาการออกมาทั้งทางร่างกายและอารมณ์ บอกตัวเองว่าคุณไม่จำเป็นต้องแสดงปฏิกิริยาตอบโต้ไปแบบนั้น ให้นับหนึ่งถึงสิบเพื่อสงบสติและให้เวลาตนเองได้คิดทบทวน ยั้งการแสดงปฏิกิริยาใดไปก่อนให้ตัวเองได้คิดทบทวนความรู้สึก [1] X แหล่งข้อมูลอ้างอิง
-
เปลี่ยนสถานที่. ถ้าเริ่มรู้สึกเลือดลมในตัวเริ่มเดือดพล่าน ออกมาจากตรงนั้นซะ ออกไปเดินเล่น การไม่มีสิ่งเร้าอยู่ตรงหน้า ไม่มีสิ่งหรือคนที่คุณโมโห จะช่วยคุณสงบสติอารมณ์ลง [2] X แหล่งข้อมูลที่เชื่อใจได้ American Psychological Association ไปที่แหล่งข้อมูล
-
พูดคุยปัญหากับตัวเอง. ถ้าพบว่าตนเองกำลังโกรธ สงบสติแล้วพูดคุยปัญหานี้กับตัวเองด้วยเหตุผล ใช้ตรรกะก่อนจะควบคุมร่างกายไม่ได้ ก่อนที่ความโกรธจะเข้าครอบงำจิตใจ คุณสามารถ “พูดกล่อมตัวเอง” ได้ ถึงแม้อาจจะไม่รู้สึกว่าคุณจะควบคุมกระบวนการนี้ได้ก็ตาม คุณสามารถคิดประโยคในแง่บวกในหัวเพื่อช่วยฝึกในการรับมือกับความโกรธในแบบต่างๆ กัน
- เช่น คุณสามารถบอกกับตัวเองว่า: “เจ้านายตะคอกใส่ฉันทุกวัน มันยากจะรับมือและทำให้ฉันโมโหมาก ฉันจะโมโหก็ได้ แต่ต้องไม่ยอมให้มันมาควบคุมชีวิตหรือทำลายอาชีพของฉัน ฉันสามารถรับมือกับเจ้านายอย่างมีสติได้แม้เขาจะทำตัวกราดเกรี้ยวก็ตาม ฉันจะมองหางานใหม่ แต่ในตอนนี้ ทุกครั้งที่เขาตะคอกใส่ ฉันจะบอกเขาว่าเวลาเจ้านายเป็นอย่างนี้ มันจะทำความเข้าใจความคิดเขาได้ยากมาก ถ้านั่นคือปัญหา ให้มานั่งเปิดอกคุยดีกว่าเพื่อที่ฉันจะช่วยหาทางแก้ไขปัญหาได้ ถ้าเจ้านายมีอะไรที่อยากให้ฉันทำ ฉันสามารถทำให้ได้แต่เขาต้องบอกฉันโดยไม่ต้องตะคอกใส่ แบบนี้ฉันก็จะทำให้ตัวเองอารมณ์เย็นขึ้นได้โดยได้สอนเจ้านายให้ปรับปรุงพฤติกรรมด้วย”
โฆษณา
-
ให้คะแนนความโกรธ. การให้คะแนนจัดอันดับความโกรธจะช่วยคุณตระหนักว่าเหตุการณ์แบบไหนทำให้คุณโมโหและทำให้โมโหได้ระดับไหน บางเหตุการณ์อาจทำให้ขุ่นเคืองแค่เล็กน้อย ในขณะที่บางเรื่องเล่นเอาฉุนขาด [3] X แหล่งข้อมูลอ้างอิง
- คุณไม่จำเป็นต้องมีมาตรฐานความโกรธแบบเป็นเรื่องเป็นราว จะทำขึ้นเองก็ได้ไม่ว่ากัน เช่น ให้คะแนนในระดับหนึ่งถึงสิบ หรือจากศูนย์ถึงร้อยก็ได้
-
ทำบันทึกความโกรธ. หากคุณรู้สึกโกรธอยู่บ่อยๆ การบันทึกสถานการณ์ที่ทำให้โกรธนั้นอาจช่วยได้ คุณจะสามารถตามดูว่ามันทำให้โกรธในระดับไหน และมีอะไรอื่นเกิดขึ้นบ้างในตอนนั้น คุณยังสามารถบันทึกว่าตนเองมีปฏิกิริยาโต้ตอบแบบใด เช่นเดียวกับปฏิกิริยาที่ผู้อื่นแสดงกับความโกรธของคุณ [4] X แหล่งข้อมูลอ้างอิง ให้ลองนึกถึงคำถามต่อไปนี้เวลาทำการบันทึกความโกรธ:
- อะไรที่กระตุ้นให้รู้สึกโกรธ
- ให้คะแนนความโกรธ
- คิดอะไรอยู่ตอนที่โกรธ
- แสดงอาการโต้ตอบอย่างไร คนอื่นมีปฏิกิริยาใดกลับมา
- อยู่ในอารมณ์ไหนก่อนโกรธ
- อาการความโกรธที่เกิดขึ้นทางร่างกายคืออะไร
- คุณมีปฏิกิริยาอย่างไร อยากออกไปจากตรงนั้นหรือแสดงท่าทางออกมา (อย่างปิดประตูกระแทกหรืออยากต่อยอะไรหรือใครสักคน) หรืออยากพูดประชดออกมา
- อารมณ์หลังเกิดเหตุนั้นเป็นอย่างไร
- หลังผ่านไปไม่กี่ชั่วโมง รู้สึกอย่างไร
- เหตุการณ์นี้คลี่คลายลงแบบไหน
- การบันทึกข้อมูลเหล่านี้ไว้จะช่วยให้คุณได้เรียนรู้ว่าสถานการณ์หรือสิ่งเร้าใดกระตุ้นให้คุณเกิดโกรธ แล้วคุณถึงจะหาทางหลีกเลี่ยงสถานการณ์เหล่านั้นถ้าเป็นไปได้ หรือทำนายล่วงหน้าได้ว่ามันจะเป็นแบบนี้ถ้าหากหลีกเลี่ยงไม่ได้ มันยังช่วยคุณได้ดูพัฒนาการของตนต่อการรับมือสถานการณ์ที่กระตุ้นอารมณ์โกรธขึ้นด้วย
-
หาสิ่งเร้าที่กระตุ้นอารมณ์โกรธให้เจอ. สิ่งเร้าอาจเป็นอะไรที่เกิดขึ้นหรือคุณไปพบเข้าที่ทำให้หวนนึกถึงอารมณ์และความทรงจำ สิ่งเร้าทั่วไปที่ทำให้โกรธก็เช่น:
- การไม่สามารถควบคุมการกระทำของคนอื่น
- คนอื่นทำให้คุณผิดหวังเมื่อทำไม่ได้อย่างที่คุณคาดหวัง
- การไม่สามารถควบคุมเหตุการณ์ในชีวิตประจำวัน เช่น สภาพการจราจร
- มีใครพยายามจะบังคับคุณ
- โมโหตัวเองที่ทำอะไรผิดพลาด
-
เข้าใจในผลกระทบของอารมณ์โกรธ. ความโกรธสามารถกลายเป็นปัญหาใหญ่ได้ถ้ามันทำให้คุณแสดงท่าทีก้าวร้าวต่อคนอื่นๆ เวลาที่ความโกรธเป็นปฏิกิริยาที่เกิดขึ้นทันทีต่อเหตุการณ์ในชีวิตประจำวันและผู้คนรอบตัว คุณอาจสูญเสียความสุขและคุณค่าในชีวิตลงได้ ความโกรธยังอาจรบกวนอาชีพการงาน ความสัมพันธ์กับผู้อื่น และชีวิตในวงสังคมของคุณได้ด้วย คุณอาจถูกจับคุมขังหากไปทำร้ายผู้อื่น [5] X แหล่งข้อมูลที่เชื่อใจได้ American Psychological Association ไปที่แหล่งข้อมูล ความโกรธนั้นจึงเป็นความรู้สึกที่ทรงพลังมากซึ่งจำเป็นต้องทำความเข้าใจอย่างชัดเจนเพื่อเอาชนะผลกระทบของมัน
- ความโกรธสามารถทำให้คนรู้สึกถึงจุดที่ว่าพวกเขาสามารถอ้างเหตุผลสำหรับการแสดงออกที่ไร้ความรับผิดชอบ เช่น คนที่เกิดโกรธบนท้องถนนอาจรู้สึกชอบธรรมแล้วที่จะชนใครที่เผลอดันมามาขวางหน้ารถของตนเอง
-
เข้าใจที่มาของความโกรธ. คนบางคนใช้ความโกรธเพื่อหลีกเลี่ยงการต้องรับมือกับอารมณ์ความเจ็บปวด พวกเขาจะรู้สึกมีความภาคภูมิใจในตนเองเพิ่มสูงขึ้นชั่วคราว เช่นเดียวกับคนที่มีเหตุผลที่ดีในการจะรู้สึกโกรธ แต่เมื่อคุณใช้ความโกรธมาเพื่อเลี่ยงอารมณ์ความเจ็บปวดนั้น มันย่อมไม่ใช่การแก้ปัญหาอย่างถาวร [6] X แหล่งข้อมูลอ้างอิง , [7] X แหล่งข้อมูลอ้างอิง
- คนเราสามารถเคยชินกับการใช้ความโกรธเพื่อเบี่ยงเบนจากความเจ็บปวด ทั้งนี้เพราะเรารับมือกับความโกรธนั้นได้ง่ายกว่าความเจ็บปวด มันทำให้เรารู้สึกเหมือนเป็นฝ่ายควบคุมมัน เมื่อเป็นแบบนี้ ความโกรธจึงกลายเป็นวิธีที่ใช้รับมือความรู้สึกหวาดหวั่นและไม่มั่นคงไปเลยในระยะยาว
- หลายต่อหลายครั้ง ปฏิกิริยาอัตโนมัติต่อเหตุการณ์ต่างๆ จะมีส่วนข้องเกี่ยวกับความทรงจำอันเจ็บปวดในอดีตของเรา ปฏิกิริยาโกรธที่เกิดขึ้นทันทีอาจเป็นสิ่งที่คุณได้เรียนรู้มาจากพ่อแม่หรือผู้ให้การเลี้ยงดู ถ้าคุณมีพ่อแม่ฝ่ายหนึ่งที่ขี้โมโหไปหมดเสียทุกเรื่อง กับอีกฝ่ายที่พยายามทำให้ฝ่ายนั้นไม่โมโห คุณจะมีต้นแบบการรับมือความโกรธสองแบบ: เก็บกดหรือก้าวร้าว ทั้งสองรูปแบบนี้เป็นการรับมือความโกรธสองขั้วต่างกันที่ไม่ก่อประโยชน์ทั้งสิ้น
- หากคุณเป็นเหยื่อของการถูกทำร้ายทารุณในวัยเด็กหรือถูกเลี้ยงทิ้งๆ ขว้างๆ คุณจะมีต้นแบบการรับมือความโกรธในทางด้านลบ (ก้าวร้าว) [8]
X
แหล่งข้อมูลอ้างอิง
ในขณะที่การสำรวจความรู้สึกเหล่านี้อาจทำให้เจ็บปวด การเข้าใจในสิ่งที่คุณพบเจอในวัยเด็กจะเป็นหนทางที่ช่วยคุณทำความเข้าใจวิธีที่ได้เรียนรู้การรับมือความเครียด สถานการณ์ลำบากในชีวิต และอารมณ์ด้านลบต่างๆ เช่น ความเศร้า ความกลัว และความโกรธ
- เป็นเรื่องจำเป็นที่ต้องมองหาความช่วยเหลือจากมืออาชีพสำหรับบาดแผลในชีวิตเช่นการถูกเพิกเฉยหรือทำร้ายทารุณในวัยเด็ก บางครั้งคนผู้นั้นสามารถสร้างรอยแผลตอกย้ำกับตัวเองอย่างไม่ตั้งใจโดยการย้อนนึกถึงความทรงจำอันเจ็บปวดเหล่านั้นโดยปราศจากการช่วยเหลือจากผู้เชี่ยวชาญ
โฆษณา
-
หลีกเลี่ยงการแสดงความโกรธออกมาในแบบเก็บกด. ในการแสดงความโกรธแบบเก็บกดนั้น คุณจะไม่ได้ไปแสดงอะไรกับคนที่ทำให้คุณโกรธหรือเจ็บปวดใดๆ โดยตรง คุณกลับอยากเอาคืนเขาในแบบอื่นๆ เช่น คุณอาจวิจารณ์เขาเสียๆ หายๆ ลับหลังหรือดูหมิ่นเขาหลังจากนั้น [9] X แหล่งข้อมูลอ้างอิง
-
หลีกเลี่ยงการแสดงความโกรธของคุณในลักษณะก้าวร้าว. การแสดงความโกรธแบบก้าวร้าวนั้นเป็นตัวก่อปัญหาที่สุดเพราะมีทางเป็นไปได้ว่าจะเกิดเหตุรุนแรงและผลที่ตามมาในทางลบถ้าไม่อาจควบคุมอารมณ์กราดเกรี้ยวนั้นได้ มันสามารถรบกวนการใช้ชีวิตประจำวันถ้าเกิดโกรธขึนมาได้ทุกวันและควบคุมไม่ได้ [10] X แหล่งข้อมูลอ้างอิง
- เช่น คุณอาจตะโกนและตะคอกใส่ใครสักคน หรือกระทั่งต่อย เวลาที่คุณแสดงความโกรธออกมาด้วยท่าทีก้าวร้าว
-
เลือกที่จะแสดงความโกรธออกมาตรงๆ แต่ไม่ก้าวร้าว. การแสดงความโกรธออกมาลักษณะนี้เป็นวิธีการแสดงความโกรธออกมาในเชิงสร้างสรรค์ที่สุด ความแน่วแน่แต่นอบน้อมนั้นแสดงถึงการให้ความเคารพซึ่งกันและกัน คุณยังสามารถแสดงอารมณ์โกรธออกมา แต่ทำออกมาโดยไม่ไปกล่าวหาว่าร้ายอีกฝ่าย คุณยังมีความเคารพต่อกัน [11] X แหล่งข้อมูลอ้างอิง
- การสื่อสารที่แน่วแน่ไม่อ้อมค้อมตอกย้ำว่าความต้องการของทั้งสองฝ่ายล้วนแล้วแต่สำคัญ การสื่อสารออกมาอย่างแน่วแน่ นำเสนอข้อเท็จจริงโดยไม่กล่าวหาหรือโทษใคร แค่บอกว่าการกระทำนั้นทำให้คุณรู้สึกอย่างไร ให้พูดออกมาแต่สิ่งที่รู้ ไม่ใช่สิ่งที่คุณคิดว่าคุณรู้ แล้วถามคนอื่นดูว่าเขาต้องการจะพูดอะไรไหม [12] X แหล่งข้อมูลอ้างอิง
- เช่น คุณอาจพูดว่า: “ฉันรู้สึกเจ็บปวดและโกรธเพราะฉันรู้สึกว่าคุณดูถูกโครงงานของฉันตอนที่คุณหัวเราะขำระหว่างที่ฉันกำลังพรีเซนต์ เรามาเปิดอกคุยกันหน่อยดีไหม”
-
ระบุอารมณ์ที่คุณรู้สึก. ทำความเข้าใจกับสิ่งที่คุณรู้สึก ให้จำเพาะเจาะจงลงไปมากกว่าแค่ “ดี” หรือ “แย่” พยายามระบุชี้อารมณ์ตามที่กำลังรู้สึก เช่น หึงหวง รู้สึกผิด เหงา เจ็บปวด อะไรทำนองนั้น [13] X แหล่งข้อมูลอ้างอิง
-
ใช้การบอกเล่าแบบเน้นที่ “ฉัน”. บอกอารมณ์ความรู้สึกของตัวเองโดยไม่ไปตัดสินผู้อื่น การใช้การบอกเล่าแบบ “ฉัน” จะช่วยเพิ่มโอกาสที่อีกฝ่ายจะไม่สร้างกลไกปิดกั้นตนเองและจะฟังในสิ่งที่คุณพูด [14] X แหล่งข้อมูลอ้างอิง การบอกเล่าแบบเน้นที่ “ฉัน” บอกว่าคุณเป็นฝ่ายที่มีปัญหา ไม่ใช่อีกฝ่ายที่มีปัญหา เช่น คุณอาจพูดว่า:
- “ฉันรู้สึกอายจังเวลาที่คุณบอกกับเพื่อนๆ ว่าเราทะเลาะกัน”
- “ฉันรู้สึกเจ็บปวดที่เธอลืมวันเกิดฉัน”
-
เน้นที่ข้อบกพร่องของตัวคุณเอง ไม่ใช่อีกฝ่าย. คุณเป็นผู้เชี่ยวชาญในสิ่งที่คุณรู้สึก ไม่ใช่เชี่ยวชาญในด้านข้อบกพร่องของคนอื่น แทนที่จะตำหนิคนอื่นที่อาจทำอะไรซึ่งทำให้คุณรู้สึกแย่เข้า คุณควรเน้นแต่ความรู้สึกของตนเอง เวลาจะหาความรู้สึกของตนเอง ให้ยึดอารมณ์ที่เกิดขึ้นจริง เช่น เจ็บปวด แต่อย่าไปตัดสินอะไรมัน ให้ยึดอยู่แต่กับในเรื่องของคุณ
- เช่น แทนที่จะบอกว่า “เดี๋ยวนี้ไม่เคยเห็นหน้าคุณตอนทานข้าวเลย” ให้พูดว่า “ฉันเหงานะ และก็คิดถึงการพูดคุยกันในระหว่างทานข้าวของเราจัง”
- เช่น คุณอาจพูดว่า “ฉันรู้สึกว่าคุณไม่ค่อยไวต่อความรู้สึกของฉันสักเท่าไหร่ตอนที่คุณอ่านหนังสือพิมพ์แทนที่จะฟังในสิ่งที่ฉันพยายามจะบอก”
-
ยกตัวอย่างที่เจาะจง. เวลาเผชิญหน้ากับอีกฝ่าย ให้ยกตัวอย่างที่เจาะจงแสดงให้เห็นชัดเจนว่าทำไมมันถึงทำให้คุณรู้สึกแบบนี้ แทนที่จะพูดว่า “ฉันรู้สึกเหงา” ให้หาเหตุผลว่าทำไมคุณถึงเหงา เช่น พูดว่า “ฉันรู้สึกเหงาเวลาที่คุณต้องอยู่ทำงานดึกทุกคืน ฉันเลยไม่มีโอกาสได้ฉลองวันเกิดกับคุณเลย”
-
ให้ความเคารพ. แสดงความนับถือผู้อื่นเวลาที่คุณสื่อสาร มันสามารถเป็นคำง่ายๆ อย่างการใช้คำว่า “ขอร้องละนะ” กับ “ขอบใจนะ” แทรกอยู่ในการสนทนา แล้วคุณจะได้รับความร่วมมือกับความเคารพนับถือสนองตอบกลับมา เวลาต้องการอะไรสักอย่าง คุณควรพูดในเชิงขอร้องแทนที่จะเป็นการออกคำสั่ง คุณสามารถเริ่มการสื่อสารได้ในลักษณะดังต่อไปนี้: [15] X แหล่งข้อมูลอ้างอิง
- “ถ้าคุณพอมีเวลา จะเป็นอะไรไหมถ้าคุณ...”
- “คุณจะช่วยผมได้มากเลยครับถ้าคุณ… ขอบคุณมากครับ ผมซึ้งในน้ำใจคุณมาก!”
-
เน้นไปที่การแก้ปัญหา. พอคุณรู้อารมณ์ตนเองและเริ่มสื่อสารได้อย่างแน่วแน่แล้ว คุณสามารถเริ่มเสนอวิธีทางแก้ปัญหา ในการแก้ปัญหานั้นคุณต้องทำทุกอย่างที่พอทำได้เพื่อระบุตัวปัญหาออกมาให้ได้
- ใช้เวลาสักไม่กี่นาทีในการสงบสติอารมณ์ลง ระบุอารมณ์ที่เกิดขึ้นตอนนั้นให้ได้ เริ่มทำการขบคิดหาวิธีเข้าแก้ปัญหา
- เช่น หากลูกคุณกลับมาบ้านพร้อมใบประกาศผลสอบที่ย่ำแย่มาก คุณคงต้องโมโหที่เขาเรียนไม่ได้เรื่องเป็นแน่ ให้เข้าหาสถานการณ์นี้ด้วยทางแก้มากกว่าจะแค่ใช้แต่อารมณ์ เปิดอกคุยกับลูกเรื่องต้องใช้เวลาทำการบ้านหลังเลิกเรียนให้มากขึ้น หรือแนะนำครูสอนพิเศษกับเขา
- บางคราวคุณก็ต้องยอมรับว่าปัญหานี้ไม่มีทางแก้ คุณไม่สามารถควบคุมปัญหานี้ได้ แต่คุณสามารถควบคุมปฏิกิริยาที่คุณแสดงกลับกับมันได้
-
สื่อสารให้ชัดเจนและจำเพาะเจาะจง. ถ้าคุณเอาแต่พูดโอ้เอ้ไม่แน่ใจ หรือพูดอะไรกว้างๆ โดยไม่ระบุให้ชัดเจน คนอื่นที่มีส่วนร่วมในเรื่องนี้มีแต่จะรำคาญ [16] X แหล่งข้อมูลอ้างอิง เช่น ถ้าเพื่อนร่วมงานพูดโทรศัพท์เสียงดังจนคุณทำงานแทบไม่ได้ คุณสามารถบ่งบอกออกไปดังนี้:
- “ผมขออะไรอย่างได้ไหม คุณช่วยกรุณาเบาเสียงเวลาคุยโทรศัพท์หน่อยได้ไหม มันทำให้ผมไม่มีสมาธิกับงาน ขอบคุณมากเลยครับ” คุณได้ชี้แจงปัญหากับคนที่ต้องร่วมแก้ไขปัญหานี้กับคุณไปตรงๆ และคุณได้ระบุอย่างชัดเจนว่าอยากให้มันเป็นอย่างไร เช่นเดียวกับการใช้รูปประโยคในเชิงขอร้อง
โฆษณา
-
ลองใช้การบำบัด. การบำบัดเป็นวิธีที่ดีสำหรับหาหนทางใหม่ๆ ไว้รับมือและแสดงอาการโกรธออกมาแบบสร้างสรรค์ นักบำบัดจะใช้วิธีการผ่อนคลายที่ช่วยคุณสงบลงในระหว่างการรู้สึกโกรธได้ และยังช่วยคุณรับมือกับความคิดที่กระตุ้นความโกรธพร้อมหาหนทางใหม่ๆ ในการมองสถานการณ์ที่คุณเผชิญ เขาจะช่วยฝึกฝนทักษะการจัดการอารมณ์และการฝึกวิธีสื่อสารด้วยความแน่วแน่ [17] X แหล่งข้อมูลที่เชื่อใจได้ American Psychological Association ไปที่แหล่งข้อมูล
-
ลงสมัครเข้าคลาสสอนการจัดการความโกรธ. โปรแกรมการจัดการความโกรธแสดงให้เห็นว่าประสบความสำเร็จอย่างยิ่ง โปรแกรมที่ประสบความสำเร็จที่สุดช่วยคุณทำความเข้าใจความโกรธของตัวเอง ให้คุณมีกลยุทธรับมือความโกรธในระยะสั้น และช่วยคุณพัฒนาทักษะขึ้นมา [18] X แหล่งข้อมูลที่เชื่อใจได้ American Psychological Association ไปที่แหล่งข้อมูล
- มีโปรแกรมจัดการความโกรธมากมายหลายหลาก เช่น มีโปรแกรมสำหรับวัยรุ่น ผู้บริหาร ตำรวจ และผู้คนแบบอื่นๆ ที่อาจเจอความโกรธในรูปแบบต่างๆ ด้วยเหตุผลแตกต่างกันไป
-
สอบถามแพทย์เรื่องการใช้ยาบำบัด. ความโกรธมักเป็นส่วนหนึ่งของความผิดปกติอื่นๆ เช่น โรคไบโพลาร์ โรคซึมเศร้า และโรคขี้กังวล การใช้ยาจะขึ้นอยู่กับสภาวะที่เกิดความโกรธนั้น การใช้ยารักษาความผิดปกติจะช่วยเรื่องโกรธไปด้วยเช่นกัน [19] X แหล่งข้อมูลอ้างอิง
- เช่น ถ้าความโกรธเกิดขึ้นพร้อมอารมณ์ซึมเศร้า คุณสามารถถามแพทย์เรื่องยากล่อมประสาทเพื่อรักษาทั้งอาการซึมเศร้าทั้งอารมณ์โกรธ หากอาการขี้หงุดหงิดฉุนเฉียวเกิดขึ้นโดยเป็นส่วนหนึ่งของความผิดปกติด้านการกังวลใจ ยาจำพวกเบนโซไดอาซีพีน (benzodiazepine) อย่าง โคลโนพิน อาจถูกใช้เพื่อรักษาความผิดปกตินี้ มันจะช่วยในเรื่องอารมณ์หงุดหงิดไปด้วย
- ยาแต่ละชนิดล้วนมีผลข้างเคียง เช่น ลิเธียม (lithium) ซึ่งใช้รักษาโรคไบโพลาร์ ก็ทำให้มีภาวะแทรกซ้อนที่ไตในอัตราที่สูงมาก การตระหนักถึงผลข้างเคียงของยาจะช่วยให้คุณสังเกตภาวะแทรกซ้อนได้ จึงจำเป็นที่คุณต้องปรึกษาแพทย์ถึงความเป็นไปได้ต่างๆ
- ปรึกษาปัญหาติดยากับแพทย์ ยกตัวอย่างเช่น เบนโซไดอาซีพีนเป็นสารเสพติด สิ่งสุดท้ายที่คุณจะต้องการสำหรับการเลิกเหล้าก็คงเป็นการหันไปติดอย่างอื่นแทน มันจึงควรต้องปรึกษาแพทย์เพื่อให้เขาได้ตัดสินใจได้ดีขึ้นว่าจะใช้ยาตัวไหนถึงจะเหมาะกับคุณ
โฆษณา
ข้อมูลอ้างอิง
- ↑ https://www.mentalhelp.net/articles/putting-it-together-use-of-anger-management-techniques/
- ↑ http://www.apa.org/helpcenter/controlling-anger.aspx
- ↑ https://www.mentalhelp.net/articles/rage-ratings/
- ↑ https://www.mentalhelp.net/articles/anger-diary-and-triggers/
- ↑ http://www.apa.org/helpcenter/recognize-anger.aspx
- ↑ https://www.mentalhelp.net/articles/motivational-effects-of-anger/
- ↑ https://www.mentalhelp.net/articles/psychology-of-anger/
- ↑ http://www.angermanagementresource.com/child-abuse.html
- ↑ http://www.creducation.org/resources/anger_management/understanding_anger_expression.html
- ↑ http://www.creducation.org/resources/anger_management/understanding_anger_expression.html
- ↑ http://www.creducation.org/resources/anger_management/understanding_anger_expression.html
- ↑ https://www.mentalhelp.net/articles/assertive-communication-and-anger-management/
- ↑ http://www.drnadig.com/feelings.htm
- ↑ http://www.drnadig.com/feelings.htm
- ↑ https://www.mentalhelp.net/articles/anger-management-and-making-requests
- ↑ https://www.mentalhelp.net/articles/anger-management-and-making-requests
- ↑ http://www.apa.org/topics/anger/help.aspx
- ↑ http://www.apa.org/helpcenter/recognize-anger.aspx
- ↑ http://www.psychguides.com/guides/anger-symptoms-causes-and-effects/
เกี่ยวกับวิกิฮาวนี้
มีการเข้าถึงหน้านี้ 8,956 ครั้ง
โฆษณา
