Pdf downloaden Pdf downloaden

Voor Westerse ogen en oren kan het moeilijk zijn om Japanse en Chinese mensen en culturen uit elkaar te houden. Voor een Aziaat zijn de twee echter net zo verschillend als de Amerikaanse en Russische cultuur. Als je eenmaal de basisverschillen herkent, wordt het gemakkelijker om onderscheid te maken tussen de twee. Als je een beetje inzicht hebt in de talen en de sociale kenmerken van elke cultuur, kun je de diepgaande verschillen tussen deze twee Aziatische culturen beter begrijpen.

Methode 1
Methode 1 van 3:

Basisverschillen herkennen

Pdf downloaden
  1. Hoewel beide culturen relatief beleefd zijn in vergelijking met de meeste westerse culturen, leggen de Japanners veel meer nadruk op manieren en sociale hiërarchie dan de Chinezen. In de Japanse samenleving zou je nooit informeel of familiair omgaan met iemand die aanzienlijk ouder was dan jij bent of iemand met een hogere sociale rang. [1]
    • Hoewel zowel de Chinezen als Japanners formeler omgaan met oudere mensen, zijn de Japanners zelfs formeler tegenover mensen die slechts een jaar of twee ouder zijn. Als je bijvoorbeeld in je eerste studiejaar aan een Japanse universiteit zat, zou je beleefd en formeel omgaan met medestudenten die in hun tweede studiejaar zitten.
    • De Japanners hanteren in het openbaar hoge niveaus van zelfdiscipline en decorum in acht. Je zult zelden zien dat Japanners in het openbaar ruzie maken of hun woede uiten tegenover elkaar, terwijl de Chinezen daar niet per se een probleem mee hebben.
  2. Hoewel de Chinezen niet bijzonder gemotiveerd zijn om te profiteren van hun populaire cultuur, is de Japanse populaire cultuur een mondiaal goed. Manga stripboeken, anime en Harajuku straatmode zijn allemaal vrij goed bekend in de westerse culturen. [2]
    • Het verschil in populaire cultuur komt voor een groot deel voort uit het verschil tussen de regeringen van de twee landen. China heeft een communistische regering en economie, waardoor het een veel minder consumentgerichte samenleving is. Japan daarentegen heeft een bloeiend kapitalistisch systeem dat tegemoet komt aan het verlangen van zijn burgers om informatie tot zich te nemen en vermaakt te worden.
    • Chinese films en muziek zijn vaak gevuld met overheidspropaganda en een sterke politieke agenda, wat betekent dat ze buiten het land niet erg populair zijn.
  3. Omdat China een communistisch land is, hangen de meeste Chinezen het atheïsme aan. Religieuze mensen in China worden vaak vervolgd, zodat religieuze ceremonies en bijeenkomsten meestal in besloten kring plaatsvinden. Japanse mensen hebben de neiging om veel religieuzer te zijn, met zowel boeddhistische als Shinto geloofssystemen. [3]
    • Japanse tempels en heilige tuinen bevinden zich in het hele land, en uitgebreide formele ceremonies zijn openbare gelegenheden.
    • Veel Japanners gaan ook naar christelijke kerken, een praktijk die veel minder gebruikelijk is in China.
  4. China is iets kleiner dan de Verenigde Staten, terwijl Japan iets kleiner is dan de staat Californië. Het verschil in landoppervlakte betekent dat Japan veel meer verstedelijkt is dan China. Chinese mensen werken voornamelijk in de landbouw en industriële productie, terwijl de meeste Japanse mensen werken in de dienstverlening. [4]
    • Vanwege de grootte van China is het moeilijk om te spreken over een algemene Chinese cultuur. Verschillende regio's in China hebben hun eigen gewoontes, tradities en overtuigingen. China is diverser, terwijl Japan meer gehomogeniseerd is.
    • Als eiland is Japan in de loop van de geschiedenis relatief geïsoleerd gebleven van invloeden van buitenaf. Dit maakt de Japanse cultuur uniek in vergelijking met vele andere. Chinese handelaren zijn daarentegen al lang blootgesteld aan vele verschillende culturen en nationaliteiten en hebben verschillende stijlen, geloofsovertuigingen en gewoonten geassimileerd. [5]
  5. De Japanners eten vaak veel vers en rauw voedsel, met name zeevruchten, terwijl de Chinezen vaker dingen bakken. Terwijl rijst en noedels prominent zijn in zowel Chinese als Japanse diëten, worden ze heel anders bereid en hebben ze verschillende smaakprofielen. [6]
    • Rijst in China wordt meestal gebakken en gemengd met groenten, eieren en saus. Japanse rijst is vaker kleverige rijst. Terwijl rijst als basis kan dienen voor een Chinese maaltijd, wordt het in Japan vaker als bijgerecht gegeten.
    • Japanse verse groenten worden meestal gestoomd en apart geserveerd, terwijl Chinese groenten meestal samen met het vlees worden gebakken en gemengd.

    Tip: Hoewel beide culturen met eetstokjes eten, is de stijl iets anders. Japanse eetstokjes hebben ronde uiteinden en zijn meestal korter dan Chinese eetstokjes.

    Advertentie
Methode 2
Methode 2 van 3:

Sociale signalen begrijpen

Pdf downloaden
  1. Zowel Chinese als Japanse mensen hebben de neiging om te buigen wanneer ze mensen voor het eerst begroeten. Japanners zijn hierin echter veel strikter, met hele protocollen op basis van de leeftijd en het verschil in leeftijd van de persoon die je begroet. [7]
    • In China wordt een buiging meestal vervangen door een westerse handdruk, tenzij je een oudere begroet. Chinezen kunnen met hun hoofd knikken om respect te tonen terwijl ze elkaar de hand schudden. In Japan daarentegen zou een korte knik van het hoofd als onbeleefd worden beschouwd, tenzij je een goede vriend(in) begroet van ongeveer dezelfde leeftijd of jonger.
  2. De Japanners zijn gewoonlijk stil in het openbaar. In het openbaar vervoer zullen de Japanners vaak de rinkelaars op hun telefoon uitzetten en de neiging hebben om geen gesprekken te voeren. Wanneer mensen spreken in het openbaar, is het op gedempte toon. [8]
    • De Chinezen hebben daarentegen geen cultureel verbod om in openbare gelegenheden luidruchtig te spreken of te telefoneren. Dus als je een groep Aziatische mensen ziet lachen en luid praten, dan zijn ze eerder Chinees dan Japans.

    Tip:' Volume is misschien niet de beste indicator voor de nationaliteit als je naar iemand in een Westers land luistert. Afhankelijk van hoe lang ze daar al wonen, hebben ze misschien de lokale gewoonten overgenomen.

  3. Zowel de Chinese als de Japanse cultuur is sterk afhankelijk van non-verbale communicatie. Met name Japan legt meer nadruk op strikte sociale hiërarchieën. Je kunt onderscheid maken tussen Japanse en Chinese culturen door te kijken naar hoe dicht mensen bij elkaar staan als ze met elkaar praten en hoe respectvol en onderdanig hun lichaamstaal is. [9]
    • Bijvoorbeeld: In China wordt stilte vaak gezien als een overeenkomst om iets te doen. Als de persoon het er niet mee eens is, zal hij of zij eerder om het negatieve heen praten en de overeenkomsten benadrukken, voordat hij of zij je vertelt wat hij of zij liever doet.
    • Omdat de Chinese taal tonaal is, kunnen Chinese mensen niet vertrouwen op hun stemgeluid om hun betekenis over te brengen. Dit maakt gebaren en lichaamstaal veel belangrijker dan ze elders zouden zijn.
    • Voor de Japanners is non-verbale communicatie meer een teken van respect en beleefdheid. De diepte van je boog en de afstand die je tot iemand hebt als je praat, geven allemaal hun verhouding ten opzichte van jou aan.
    Advertentie
Methode 3
Methode 3 van 3:

De verschillen in taal herkennen

Pdf downloaden
  1. Terwijl zowel de Chinese als de Japanse schrijftalen Chinese karakters gebruiken (bekend als hànzì in het Chinees en kanji in het Japans), gebruikt het Japans ook een fonetisch schrift dat hiragana heet. Als je hiragana-figuren ziet in een stuk tekst, dan kijk je naar iets Japans. [10]
    • Hiragana-karakters zijn gebogen en licht, en sommige van hen zijn eigenlijk wel schattig. Ze zijn meestal vrij gemakkelijk te onderscheiden, afgezien van de hoekige, complexe kanji. Een karakter, in het bijzonder, om naar te zoeken is の. het komt relatief vaak voor en lijkt op niets in het Chinese schrift. als je dit teken ziet, kun je er zeker van zijn dat je naar iets Japans kijkt.
    • De Japanners hebben een meer hoekig schrift, katakana , dat gebruikt wordt voor leenwoorden die getranslitereerd worden vanuit een andere taal, zoals het Engels.

    Tip: Hoewel het Japans op drie verschillende geschreven kan worden, is er maar één Japanse taal. Het Chinees daarentegen heeft slechts één schrift, maar er zijn veel verschillende talen die hetzelfde schrift gebruiken (net zoals er veel talen zijn die het Latijnse alfabet gebruiken).

  2. Alle Chinese talen zijn tonale talen, wat betekent dat de stijging of daling van de toon van de stem van een persoon verandert per woord. Gesproken Chinees heeft voor Westerse oren vaak iets zangerigs. [11]
    • In tegenstelling hiermee is Japans een relatief monotone taal. Japanse sprekers kunnen de toon van hun stem moduleren om emotie of intentie uit te drukken, zoals je dat in het Engels zou doen als je aan het einde van een zin je toon zou verheffen om een vraag aan te geven.
  3. De Japanse taal heeft slechts vijf klinkers (minder dan het Engels) en ongeveer 100 verschillende lettergrepen die op beperkte wijze kunnen worden gerangschikt. Als je weinig klinkergeluiden of variaties tussen woorden hoort, luister je waarschijnlijk naar een Japanse persoon. [12]
    • Het Chinees, aan de andere kant, kent meerdere klinkers, afhankelijk van de positie van een klinker in een woord en de toon waarin hij wordt gezegd. Als je veel variatie in klinkergeluiden hoort, luister je waarschijnlijk naar iemand die Chinees spreekt.
  4. Chinese woorden kunnen in elke letter eindigen, en veel Chinese woorden eindigen in medeklinkers. Een Japans woord kan daarentegen alleen eindigen op een klinker of de letter 'n'. [13]
    • Als je naar iemand luistert die met een relatief monotone stem spreekt en alle woorden eindigen op een klinker, dan kun je er vrij zeker van zijn dat ze Japans spreken.
  5. Er zijn veel meer Japanse achternamen dan er Chinese achternamen zijn. Een Japanse achternaam kan twee of drie lettergrepen lang zijn en eindigt bijna altijd op een klinker. Een Chinese achternaam is daarentegen meestal slechts een lettergreep lang en eindigt in een medeklinker. [14]
    • Bedenk dat als iemand in een westers land is geboren, hij of zij in dat land een gewone voornaam kan hebben, in plaats van een traditionele Japanse of Chinese naam. Je kunt nog steeds in staat zijn om zijn of haar nationaliteit te bepalen door te kijken naar de achternaam van de persoon.
    Advertentie

Over dit artikel

Deze pagina is 11.366 keer bekeken.

Was dit artikel nuttig?

Advertentie