Pdf downloaden Pdf downloaden

Kosten in verband met een bedrijfsactiviteit kunnen in grote lijnen worden verdeeld in twee categorieën: variabele en vaste kosten. Variabele kosten zijn die met een fluctuerend productievolume, terwijl vaste kosten constant blijven. Het leren classificeren van kosten is de eerste stap naar het beheer ervan en de verbetering van de efficiëntie van je bedrijf. Weten hoe je variabele kosten kunt berekenen helpt bij het verminderen van de kosten per productie-eenheid, waardoor je bedrijf winstgevender wordt.

Methode 1
Methode 1 van 3:

Berekening van de variabele kosten

Pdf downloaden
  1. Vaste kosten zijn die welke constant blijven, zelfs wanneer het productievolume verandert. Huur en administratieve salarissen zijn voorbeelden van vaste kosten. Of je nu 1 eenheid of 10.000 zult produceren, deze kosten blijven elke maand ongeveer dezelfde. Variabele kosten variëren met het productievolume. Grondstoffen, verpakking en verzending en lonen van de arbeiders zijn bijvoorbeeld allemaal variabele kosten. Hoe meer eenheden je produceert, hoe hoger deze kosten zullen zijn. [1]
    • Zodra je het verschil begrijpt tussen vaste en variabele kosten, classificeer je alle bedrijfskosten. Veel kosten, zoals de hierboven vermeld voorbeelden, zullen gemakkelijk zijn om te classificeren. Het is mogelijk dat anderen meer ambivalent zijn.
    • Sommige kosten zijn moeilijk te classificeren, omdat ze zich niet gedragen volgens een strikt vast of variabel patroon. Bijvoorbeeld, een werknemer kan een vast salaris worden betaald naast een commissie die varieert met de verkochte hoeveelheden. Deze kosten zijn kunnen het best worden opgesplitst in afzonderlijke vaste en variabele elementen. In dit geval zal alleen de commissie van de werknemer worden behandeld als variabele kosten. [2]
  2. Na het classificeren van alle variabele kosten, tel je ze bij elkaar op voor een bepaalde periode. Kijk bijvoorbeeld naar een eenvoudige productie-activiteit die slechts drie variabele kosten heeft: grondstoffen, verpakking en verzending, en lonen van de werknemers. De som is het totaal van de variabele kosten. [3]
    • Stel je de kosten voor het meest recente jaar als volgt voor: €35.000 van grondstoffen, €20.000 voor verpakking en verzending, en €100.000 voor de lonen van de werknemers.
    • De totale variabele kosten voor het jaar zijn daarom , of . Deze kosten zijn direct gerelateerd aan het productievolume voor dat jaar.
  3. Verdeling van de totale variabele kosten voor een bepaalde periode door het productievolume van die periode, geeft de variabele kosten per eenheid. Specifiek kunnen variabele kosten per eenheid worden berekend met , waar v = variabele kosten per eenheid, V = totale variabele kosten en Q = de geproduceerde hoeveelheid. Als het bovenstaande bedrijf bijvoorbeeld 500.000 exemplaren heeft geproduceerd van haar product dat jaar, dan is de kostprijs van de variabele of .
    • De variabele kosten per eenheid zijn gewoon de variabele kosten per geproduceerd eenheden. Het zijn de extra kosten voor het produceren van elke extra eenheid. Bijvoorbeeld, als het bovenstaande bedrijf 100 eenheden meer heeft geproduceerd, dan zouden de te verwachten extra productiekosten €31 zijn. [4]
    Advertentie
Methode 2
Methode 2 van 3:

Met behulp van de methode hoog-laag

Pdf downloaden
  1. Soms kunnen kosten niet gemakkelijk worden gecategoriseerd als variabel of vast. Deze kosten variëren met productie, maar zijn zelfs ook nodig bij afwezigheid van de productie of verkoop. Deze kosten worden aangeduid als gemengde kosten. Gemengde kosten kunnen opgesplitst worden in vaste en variabele componenten, als onderdeel van een poging tot een nauwkeurige meting van beide soorten kosten.
    • Een voorbeeld van gemengde kosten zijn de loonkosten voor een werknemer die salaris plus commissies verdient. Het salaris wordt betaald, zelfs als geen verkoop is gerealiseerd, maar de commissie is afhankelijk van de omvang van de verkoop. In dit voorbeeld bestaat de commissie uit de variabele kosten en het salaris. [5]
    • Gemengde kosten kunnen ook gelden voor loonwerkers als die gegarandeerd een vast aantal uren per periode worden betaald. Reguliere uren zijn dan vaste kosten, maar overuren zijn variabel.
    • Bovendien kunnen de kosten van benefits voor werknemers worden beschouwd als gemengde kosten.
    • Een iets ingewikkelder voorbeeld is dat van nutskosten. Elektriciteit, water en gas moeten worden betaald, zelfs als er geen productie is gerealiseerd. Ze kunnen echter in grotere hoeveelheden worden gebruikt als onderdeel van de productie. Het splitsen van deze kosten in vaste en variabele categorieën vereist een complexere methode.
  2. Om gemengde kosten in vaste en variabele componenten op te kunnen splitsen, kun je de methode 'high-low' of hoog-laag toepassen. Deze methode begint met de gemengde kosten van de maanden met de hoogste en laagste productie, en gebruikt het verschil voor het berekenen van de variabele kostenverhouding. Om te beginnen moet je bepalen welke maanden de hoogste en laagste activiteit (productie) lieten zien. Registreer de activiteit op een meetbare manier (zoals machine-uren) evenals de gemengde kosten die je voor elke maand wilt beoordelen. [6]
    • Stel bijvoorbeeld dat je bedrijf metalen delen met een watersnijder snijdt als onderdeel van een productieproces. Dit vereist water als variabele kostenpost die met de hoeveelheid productie toeneemt. Je hebt echter ook waterverbruik die voortvloeit uit het uitvoeren van je productiefaciliteit (voor drinken, toiletten, enz.). De kosten van water zijn dan gemengde kosten.
    • Stel dat in dit voorbeeld je in de hoogste maand je een waterrekening hebt van 9.000 dollar en 60.000 machine-uren aan productie. In de laagste maand had je een waterrekening van 8.000 dollar en 50.000 machine-uren aan productie.
  3. Bepaal het verschil tussen beide cijfers (kosten en productie) door het bepalen van de variabele kostenverhouding. De variabele kostenverhouding kan worden gevonden met behulp van de formule , waarbij C en c de kosten zijn voor respectievelijk de hogere en lagere maanden, en P en p verwijzen naar hun productieniveaus.
    • In dit voorbeeld wordt dit . Dit is te vereenvoudigen tot , en dat geeft . Dit betekent dat elk extra machine-uur aan productie €0,10 kost. [7]
  4. Je kunt nu de variabele kostenverhouding gebruiken om te bepalen welk bedrag van je gemengde kosten voor rekening komt van de variabele kosten. Vermenigvuldig de variabele kostenverhouding met de productie om dit cijfer te krijgen. In het voorbeeld wordt dit , of , voor de lage maand en , of , voor de hoogste maand. Deze vertegenwoordigen de variabele kosten per maand. Je kunt dit aftrekken van de totale maandelijkse kosten om de vaste kosten te krijgen (€3.000 in beide gevallen). [8]
    Advertentie
Methode 3
Methode 3 van 3:

Met variabele kostengegevens

Pdf downloaden
  1. In de meeste gevallen zal een verhoging van de productie elke extra eenheid voordeliger maken. Dit komt doordat de vaste kosten nu dunner zijn verspreid over een groter productievolume. Bijvoorbeeld, als een bedrijf dat 500.000 eenheden per jaar produceert, 50.000 dollar per jaar aan huur moet uitgeven, dan worden de huurkosten voor elke eenheid €0,10 per eenheid. Als de productie verdubbelt, is de huur nu slechts €0,05 per eenheid, waardoor er meer ruimte komt voor winst op elke verkoop. Dus, als inkomsten verhogen, zullen de kosten van verkochte goederen ook verhogen, maar in een trager tempo (omdat idealiter variabele kosten per eenheid constant blijven en vaste kosten per eenheid dalen).
    • Om te bepalen of variabele kosten constant blijven, deel je de totale variabele kosten door de inkomsten. Dit zal je een idee geven van hoeveel van de kosten variabel zijn. Je kunt dit cijfer vervolgens vergelijken met historische gegevens van variabele kosten voor het bijhouden van de variabele kosten per stijgingen of dalingen van eenheden. [9]
    • Bijvoorbeeld, als de totale variabele kosten in het ene jaar 70.000 dollar bedroegen en 80.000 dollar in het daaropvolgende jaar, terwijl de inkomsten respectievelijk €1.000.000 en €1.150.000 waren, dan zie je dat de variabele kosten vrij stabiel zijn gebleven over die twee jaar, en wel op respectievelijk , of procent, en , of procent opbrengsten).
  2. Door het vergelijken van het percentage van de variabele kosten met de vaste kosten voor een eenheid, kun je het deel van elke soort kosten bepalen. Dit kan worden berekend door de variabele kosten per eenheid te delen door de totale kosten per eenheid, met behulp van de formule waarbij v en f respectievelijk de variabele en vaste kosten zijn per eenheid,. Bijvoorbeeld, als de vaste kosten per eenheid €0,10 bedragen en de variabele kosten per eenheid €0,40 (bij een totale kostprijs van €0,50 per eenheid), dan is 80 procent van de kosten per eenheid variabele kosten ( ). Als externe investeerder kun je deze informatie gebruiken om het potentiële winstrisico te voorspellen.
    • Als een bedrijf voornamelijk variabele productiekosten heeft, dan hebben ze wellicht meer stabiele kosten per eenheid. Dit zal leiden tot een regelmatiger winststroom, uitgaande van een regelmatige verkoop.
      • Dit geldt voor grote retailers zoals Walmart en Costco. Hun vaste kosten zijn relatief laag in vergelijking met hun variabele kosten, die goed zijn voor een groot deel van de kosten van elke verkoop. [10]
    • Echter, een bedrijf met een hoger percentage vaste kosten zou echter gemakkelijker kunnen profiteren van schaalvoordelen (meer productie leidt tot lagere kosten per eenheid). Dit komt doordat de inkomsten dan veel sneller stijgen dan de kosten.
      • Een computersoftwarebedrijf bijvoorbeeld, heeft te maken met vaste kosten voor productontwikkeling en ondersteunend personeel, maar zou de verkoop van software zonder aanzienlijke kostenstijging kunnen uitbreiden.
    • Dat daargelaten zal een bedrijf dat te maken heeft met teruglopende verkoop, en voornamelijk afhankelijk is van variabele kosten de productie kunnen verminderen en toch winstgevend blijven, terwijl een bedrijf met voornamelijk vaste kosten een manier zal moeten vinden om met veel hogere eenheidskosten om te gaan. [11]
    • Een bedrijf met hoge vaste kosten en weinig variabele kosten heeft ook een productievoordeel dat de winst of het verlies vergroot, afhankelijk van de inkomsten. In feite zijn verkoopcijfers boven een bepaald punt veel voordeliger, terwijl verkoop onder dat punt veel duurder zijn.
    • In het ideale geval dient het bedrijf te streven naar een evenwicht tussen risico en winstgevendheid, door het aanpassen van de vaste en variabele kosten.
  3. Bereken de variabele kosten per eenheid en de totale variabele kosten voor een bepaald bedrijf. Vervolgens zoek je gegevens over de gemiddelde variabele kosten voor de industrie waar dat bedrijf bij hoort. Hierdoor krijg je een standaard voor een vergelijking waarmee je het eerste bedrijf kunt beoordelen. Hogere variabele kosten per eenheid kunnen suggereren dat een bedrijf minder efficiënt is dan anderen, terwijl lagere variabele kosten per eenheid een concurrentievoordeel opleveren. [12]
    • Hoger dan gemiddelde kosten per eenheid suggereert dat een bedrijf een grotere hoeveelheid middelen gebruikt of meer uitgeeft aan middelen (materialen, arbeid, nutsvoorzieningen) om te produceren, dan concurrenten. Dit kan staan voor een lagere efficiëntie of dure middelen. In beide gevallen zal het bedrijf niet zo winstgevend zijn als haar concurrenten, tenzij het de kosten kan verminderen of de prijzen gaat verhogen.
    • Aan de andere kant zal een bedrijf dat dezelfde goederen kan produceren tegen een lagere kostprijs een concurrentievoordeel realiseren, door onder de rest van de marktprijs te gaan zitten.
    • Dit kostenvoordeel zou kunnen worden veroorzaakt door goedkopere middelen, goedkopere arbeid of efficiëntere productie.
    • Bijvoorbeeld, een bedrijf welke katoen tegen een lagere prijs kan krijgen dan haar concurrenten, kan shirts produceren tegen lagere variabele kosten en er dus een lagere prijs voor rekenen.
    • Beursgenoteerde bedrijven maken hun jaarrekening openbaar, hetzij via hun websites of de Securities and Exchange Commission (SEC). Je kunt een beeld krijgen van de variabele kosten door het bestuderen van de winst- en verliesrekeningen van bedrijven.
  4. Variabele kosten, indien bekend, kunnen in verband worden gebracht met vaste kosten door een 'break-even'-analyse op een nieuw project uit te voeren. Een manager kan het aantal geproduceerde eenheden opschalen en een raming doen van de vaste en variabele productiekosten van elke stap. Hierdoor kan bekeken worden welk niveau van de productie, als die er is, het meest winstgevend is. [13]
    • Bijvoorbeeld, als je bedrijf van plan is om een nieuw product te produceren waar een initiële investering van €100.000 voor vereist is, dan zou je willen weten hoeveel van dat product je zou moeten verkopen om je investering terug te krijgen en winst te maken. Hiertoe dien je de investeringen en andere vaste kosten op te tellen bij de variabele kosten, en de som af te trekken van de opbrengsten op diverse productieniveaus.
    • Je kunt een 'break-even'-punt berekenen met behulp van de volgende formule: . In deze formule zijn F en v respectievelijk je vaste en variabele kosten per eenheid. P is de verkoopprijs van het product en Q de 'break-even'-hoeveelheid. [14]
    • Bijvoorbeeld, als andere vaste productiekosten een totaal van €50.000 bedragen (naast de originele €100.000 dollar voor een totaal van €150.000 aan vaste kosten), met variabele kosten van €1 per eenheid en een verkoopprijs van €4 per eenheid voor het product, dan kun je een breekpunt berekenen door het oplossen van , wat resulteert in 50.000 eenheden.
    Advertentie

Tips

  • Merk op dat de bovenstaande voorbeeldberekeningen ook gelden wanneer ze worden uitgedrukt in andere valuta's.
Advertentie

Over dit artikel

Deze pagina is 26.376 keer bekeken.

Was dit artikel nuttig?

Advertentie