Mochi is een soort Japanse rijsttaart. Het vergt veel van je kauwspieren, het is zeer zoet en kost enige moeite om te maken, maar het maken van mochi is zeker de moeite waard en inderdaad zowel een kunstvorm als een traditie. Het wordt vaak aangeduid als 'o-mochi', een eervolle vermelding om aan te geven dat dit wordt beschouwd als heilig voedsel. [1] X Bron Frances Case, <i>1001 Foods You Must Try Before You Die</i>, p. 880, (2008), ISBN 978-0-14-301021-0 Mochi is een onmisbaar onderdeel van de nieuwjaarsviering in Japan. Traditioneel wordt mochi gemaakt door het stomen van kleverige rijst waarna het in een zeer grote vijzel wordt gestampt. Aangezien dit vrijwel onmogelijk is tenzij je de juiste apparatuur in huis hebt, biedt het recept hier een eenvoudiger methode met behulp van een oven.
Ingrediënten
Al deze ingrediënten kun je kopen in een Aziatische supermarkt of gewone supermarkt:
- 1 pond (500g) mochiko (kleverig rijstmeel, soms zoet rijstmeel genoemd)
- 3 kopjes suiker
- 1 blikje kokosmelk
- 1/2 blik gezoete gecondenseerde melk (bij voorkeur voor dikkere, zoetere mochi)
- 1 1/2 kopjes water
- Een paar druppels voedingskleurstof (bij voorkeur rood)
- Katakuriko (aardappelzetmeel) (maïzena kan ook als vervanging of variatie)
Stappen
-
Verzamel de ingrediënten en de spullen die nodig zijn om de mochi te bereiden.
-
Zeef de Mochiko in een grote kom.
-
Voeg de koppen witte suiker toe.
-
Voeg de ongezoete kokosmelk toe. Roer niet.
-
Doe er de koppen water bij en een paar druppels voedingskleurstof. Meng met een ballongarde tot er geen klontjes meer in het mengsel zitten.
-
Verwarm de oven voor op 200 °C.
-
Bedek de taartvorm met aluminiumfolie (bodem en zijkanten), en vet de folie in met olie of spray.
-
Verdeel het beslag over de drie cakevormen. Bedek het beslag met meer ingevet folie, zodat de folie het beslag raakt.
-
Bak het geheel één uur in het midden van je oven.
-
Laat het geheel een uur afkoelen, en haal vervolgens de bovenste laag folie van een van de bakblikken.
-
Bepoeder een werkoppervlak met katakuriko (aardappelzetmeel) en leeg de mochi op het oppervlak. Pel langzaam en zorgvuldig de andere laag van de folie af, en wees voorzichtig want het zal blijven kleven.
-
Snijd de korsten van de randen van de mochi. Als het privilege van de kok mag je van de korst snoepen terwijl je het gerecht afrondt.
-
Snijd de mochi in driehoeken of vierkanten.
-
Bepoeder elke mochi rondom en aan de onderkant en bovenkant met katakuriko. Doe dit tot alle mochi zijn bepoederd.
- Zoete versies: Mochi kan voorzichtig in kokosrasp worden gerold, bepoederd met cacaopoeder of bestrooid met Matcha-poeder, om als snoepgoed te eten.
-
Serveer. Als het goed gegaan is, heb je nu het lekkerste voor je wat je ooit hebt geproefd.
- Mochi kan in soep worden gebruikt. In Japan wordt mochi als Nieuwjaarsontbijt geserveerd in ozoni , een warme soep.
- Mochi is geweldig met een beetje sojasaus en wasabi.
- Als je dit zoet hebt klaargemaakt, serveer het dan bij Japanse groene thee.
Advertentie
Tips
- Mochi is erg plakkerig, dus vergeet niet om het te bepoederen met katakuriko (aardappelzetmeel).
- Dit kost veel tijd, dus trek een hele middag uit om het te bereiden.
- In Japan is het maken van mochi een wintertraditie; inderdaad is het een ritueel. Het is ook een oefening in vertrouwen, omdat bij het ritueel de vrouw de kleverige rijst in een grote houten bak draait en vochtig houdt, terwijl haar man met een grote houten hamer de rijst plet.
- Als je de ingrediënten niet kunt vinden, probeer ze dan online te kopen, maar wees daar voorzichtig mee.
- Je kunt er ook een soort bal van maken, een vrij populaire vorm.
Waarschuwingen
- Voorzichtig bij het aanraken van de mochi. Je kunt jezelf makkelijk branden.
- Mochi is taai en plakkerig, dus wees voorzichtig met het eten ervan en aan wie je het geeft. Het is mogelijk om te stikken tijdens het eten van mochi vanwege de kleverigheid, dus is dit niet voor iedereen geschikt.
Benodigdheden
- Ronde cakevormen (20 cm)
- Garde
- Olie
- Folie
- Kom
Bronnen
- ↑ Frances Case, 1001 Foods You Must Try Before You Die , p. 880, (2008), ISBN 978-0-14-301021-0