Pdf downloaden Pdf downloaden

Zouten geven zeewater zijn karakteristieke kenmerken. Buiten het laboratorium wordt zoutgehalte meestal gemeten door aquariumhobbyisten en boeren die bezorgd zijn over mogelijke zoutopbouw in de bodem. Hoewel er meerdere apparaten zijn die je kunt gebruiken voor het meten van het zoutgehalte, is het handhaven van het juiste zoutgehalte sterk afhankelijk van je specifieke doel. Raadpleeg de handleiding van een aquarium of kijk in naslagwerken voor meer informatie over een bepaald gewas, om erachter te komen naar welke zoutgehalte je dient te streven.

Methode 1
Methode 1 van 3:

Een draagbare refractometer gebruiken

Pdf downloaden
  1. 1
    Gebruik dit hulpmiddel voor het nauwkeurig meten van zoutgehalte in vloeistoffen. Refractometers meten hoeveel licht buigt, of breekt, in een vloeistof. Hoe meer zouten (en ander materiaal) opgelost zijn in het water, hoe meer weerstand het licht zal ondervinden en hoe meer het licht zal buigen.
    • Voor een goedkoper, maar iets minder nauwkeurig alternatief, kun je een hydrometer gebruiken.
    • Als je het zoutgehalte van de bodem wilt meten, gebruik dan een geleidbaarheidsmeter.
  2. De verschillende vloeistoffen breken licht allemaal al op een eigen manier, dus om het extra zoutgehalte (of gehalte aan andere vaste stoffen) nauwkeurig te meten, gebruik je een refractometer speciaal ontworpen voor de vloeistof die je wilt meten. Als de vloeistof niet specifiek wordt vermeld op de verpakking, is de refractometer waarschijnlijk ontworpen voor het meten van zout water.
    • Opmerking: Zout-refractometers worden gebruikt voor het meten van natriumchloride, opgelost in water. Zeewater-refractometers worden gebruikt voor het meten van het mengsel van zouten zoals meestal gevonden in zeewater of zeewateraquaria. De verkeerde meter gebruiken kan resulteren in een fout van ongeveer 5%, hetgeen mogelijk aanvaardbaar is voor niet-laboratoriumdoeleinden. [1]
    • Refractometers zijn ook ontworpen om te compenseren voor de uitbreiding van een specifiek materiaal als gevolg van temperatuurveranderingen. [2]
  3. Een draagbare refractometer heeft een rond, open uiteinde om door te kijken en een schuin uiteinde. Houd de refractometer zo, dat het schuine uiteinde bovenaan het apparaat is, en zoek de kleine plaat in de buurt van dit uiteinde die naar één kant kan worden verplaatst.
    • Opmerking: als je je refractometer nog niet hebt gebruikt, kun je die eerst kalibreren voor een meer nauwkeurige lezing. Dit proces wordt uitgelegd aan het einde van deze sectie, maar lees de volgende stappen eerst, zodat je meer vertrouwd bent met hoe het apparaat werkt.
  4. Neem de vloeistof die je wilt meten en gebruik een pipet om er een paar druppels van op te nemen. Breng dit over in het doorschijnend prisma dat je te zien krijgt wanneer je de plaat verschuift. Voeg genoeg water toe om het oppervlak van het prisma volledig te bedekken met een dunne laag. [3]
  5. Sluit het prisma weer af door zachtjes de plaat terug in positie te duwen. De onderdelen van een refractometer zijn klein en delicaat, dus probeer niet veel kracht toe te passen, zelfs niet als je enige weerstand ondervindt. In plaats daarvan wiebel je de plaat wat heen en weer met je vinger, totdat die weer soepel beweegt.
  6. Kijk door het ronde uiteinde van het apparaat. Er moeten een of meer genummerde schalen zichtbaar zijn. De zoutgehalte-schaal heeft waarschijnlijk een waarde van 0/00 wat betekent 'delen per duizend', en varieert van 0 aan de onderkant van de schaal tot ten minste 50 aan de bovenkant. [4] Zoek het zoutgehalte bij de lijn waar de witte en blauwe gebieden elkaar ontmoeten.
  7. Zodra je de meting hebt die je zocht, maak je de plaat weer open en gebruik je een zachte, iets vochtige doek, om het prisma af te vegen, totdat het vrij is van waterdruppels. [5] Het achterblijven van water in het prisma of het onderdompelen van de refractometer in water, kan deze beschadigen.
    • Een vochtig doekje kan goed werken als je geen doekje hebt dat flexibel genoeg is om het hele oppervlak van het kleine prisma te drogen.
  8. Kalibreer het apparaat voor gebruik met puur, gedestilleerd water, voor een correcte meting. Doe het water op het prisma zoals je zou doen voor elke vloeistof en controleer of het zoutgehalte '0' aangeeft. Als dit niet het geval is, gebruik dan een kleine schroevendraaier om aan de kalibratie-schroef (meestal onder een kleine dop op de boven- of onderzijde van het apparaat) te draaien, totdat het zoutgehalte '0' aangeeft. [6] [7]
    • Een nieuwe, kwalitatief hoogwaardige refractometer hoeft wellicht alleen om de paar weken of maanden gekalibreerd te worden. Een goedkopere, oudere refractometer dient wellicht vóór elk gebruik te worden gekalibreerd.
    • Je refractometer wordt mogelijk geleverd met kalibratie-instructies die een bepaalde watertemperatuur adviseren. Als die gegevens niet zijn geleverd, ga dan uit van gedestilleerd water op kamertemperatuur.
    Advertentie
Methode 2
Methode 2 van 3:

Een hydrometer gebruiken

Pdf downloaden
  1. Een hydrometer meet het soortelijk gewicht van water, of de dichtheid ervan ten opzichte van puur H 2 O. Omdat bijna alle soorten zout dichter zijn dan water, kan een hydrometerlezing je vertellen hoeveel zout er aanwezig. Dit is nauwkeurig genoeg voor de meeste doeleinden, zoals het meten van het zoutgehalte in een aquarium, maar veel hydrometers zijn onnauwkeurig of lastig om goed te gebruiken. [8]
    • Deze methode kan niet worden gebruikt voor vaste stoffen. Als je het zoutgehalte van de bodem wilt meten, lees dan verder bij de geleidbaarheidsmethode.
    • Voor een nauwkeuriger meting, gebruik je de goedkope verdampingsmethode, of de snellere methode met een refractometer.
  2. Hydrometers, ook wel een soortelijk gewicht-meter geheten, kun je online kopen of bij aquariumwinkels, in verschillende modellen. Glas-hydrometers die in het water zweven, zijn meestal accurater dan andere ontwerpen, maar vaak niet nauwkeuriger (niet meer cijfers achter de komma). [9] Plastic 'swing-arm'-hydrometers kunnen wellicht goedkoper en steviger zijn, maar hebben de neiging om na verloop van tijd minder accuraat te worden. [10]
  3. Omdat alle materialen in verschillende mate uitzetten of krimpen, afhankelijk van de temperatuur, is het bij het berekenen van de saliniteit belangrijk om te weten bij welke temperatuur de hydrometer is gekalibreerd. [11] Selecteer een hydrometer met een op het apparaat of de verpakking vermelde temperatuur. Het is wellicht het gemakkelijkst om een zoutgehalte te berekenen met hydrometers gekalibreerd op 15,6 o C of 25 o C, omdat dit de meest gangbare normen zijn voor het meten van het zoutgehalte van zout water. Je kunt een hydrometer gebruiken met een andere kalibratie, zolang er een referentiegrafiek is bijgeleverd om de meetwaarden ervan om te zetten in een zoutgehalte.
  4. Doe een deel van het water dat je van plan bent om te meten in een schone container. De container moet breed genoeg zijn om in de hydrometer te passen, en het water moet diep genoeg zijn om het grootste gedeelte van de hydrometer onder te dompelen. Zorg ervoor dat de container vrij is van vuil, zeep of andere stoffen.
  5. Gebruik een thermometer voor het meten van de temperatuur van het watermonster. Zo lang je de temperatuur van het monster kent en de standaardtemperatuur van je hydrometer, kun je het zoutgehalte berekenen.
    • Voor een iets nauwkeuriger meetwaarde, kan je het monster verwarmen of koelen, tot de temperatuur waarop de hydrometer is ingesteld. Wees voorzichtig het water niet te heet te maken, want het soortelijk gewicht van stomend of kokend water kan aanzienlijk veranderen.
  6. Schrob de hydrometer om zichtbaar vuil of andere verontreinigingen op het oppervlak te verwijderen. Spoel de hydrometer in zoet water als het eerder in zout water is gebruikt, omdat zout zich kan hebben afgezet op het oppervlak.
  7. Glas-hydrometers kunnen deels in het water worden geplaatst, waarna het op zichzelf kan drijven. ‘Swing-arm’- hydrometers kunnen niet drijven, en worden meestal geleverd met een kleine stok of hendel om het apparaat in het water te laten zakken zonder dat je handen nat worden.
    • Dompel glazen hydrometers niet geheel onder, omdat dit de meetwaarde kan beïnvloeden. [12]
  8. Als luchtbellen zich vastklampen aan het oppervlak van de hydrometer, zal hun drijfvermogen erin resulteren dat er een verkeerde lezing is van de dichtheid. Schud de hydrometer voorzichtig, en laat het water tot rust komen voordat je verdergaat.
  9. Houd ‘swing-arm’-hydrometers volledig horizontaal (het apparaat mag dus niet kantelen). De meting waar de arm naar verwijst is het soortelijk gewicht van je water.
  10. Bij een glazen hydrometer lees je de waarde af zodra het oppervlak van het water de hydrometer raakt. Als het wateroppervlak omhoog of omlaag kromt terwijl het ‘vastkleeft’ aan de meter, negeert die kromme dan en lees de meting op het niveau van het vlakke wateroppervlak.
    • De kromming van het water heet een meniscus en wordt veroorzaakt door oppervlaktespanning, niet door het zoutgehalte. [13]
  11. Veel instructies voor de verzorging van aquaria gebruiken het soortelijk gewicht van water, meestal gemeten tussen 0,998 en 1,031, zodat je niet hoeft te converteren naar het zoutgehalte (meestal tussen de 0 en 40 delen per duizend (ppt)). Als je echter alleen de laatste meting hebt, dan moet je zelf converteren tussen de eerste en tweede metingen. Als er bij je hydrometer geen grafiek is geleverd als referentie voor dit doel, zoek dan online of in een aquarium-naslagwerk voor een 'soortelijk gewicht naar zoutgehalte conversie'-tabel of rekenmachine. Zorg ervoor dat je er een vindt die speciaal ontworpen is voor de temperatuurstandaard zoals vermeld op je hydrometer, anders kan je het verkeerde resultaat krijgen.
    • Deze tabel kan worden gebruikt met een hydrometer gekalibreerd op 15,6ºC als standaard temperatuur. Merk op dat de temperatuur van het watermonster in ºC is gegeven.
    • Deze tabel is voor hydrometers gekalibreerd op 25ºC. De temperatuur van het watermonster is gegeven in ºC.
    • Deze grafieken en reken-apps variëren ook op basis van de vloeistof, maar het overgrote gaat uit van zout water.
    Advertentie
Methode 3
Methode 3 van 3:

Een geleidbaarheidsmeter gebruiken

Pdf downloaden
  1. Een elektrische geleidbaarheidsmeter, of EC-meter, is het enige gangbare apparaat dat kan worden gebruikt voor het meten van het zoutgehalte van de bodem. Het kan ook worden gebruikt voor het meten van het zoutgehalte van water, maar een kwalitatief hoogwaardige EC-meter is aanzienlijk duurder dan een hydrometer of een refractometer.
    • Sommige aquariumhobbyisten gebruik liever zowel een geleidbaarheidsmeter als een van de andere gereedschappen die op deze pagina worden beschreven, om het zoutgehalte te bepalen.
  2. Deze apparaten sturen een elektrische stroom door het materiaal, en meten de weerstand van het materiaal tegen de stroom. Hoe meer zouten er gevonden worden in het water of de bodem, hoe hoger de geleidbaarheid. Om een nauwkeurige meting te krijgen van gewoon water en standaard bodemtypes, selecteer je een EC-meter die tot ten minste 19,99 mS/cm (19,99 dS/m) kan meten. [14]
  3. Mix een deel bodem met vijf delen gedestilleerd water, en schud het geheel grondig. Laat het mengsel ten minste twee minuten rusten voordat je verdergaat. [15] Omdat gedestilleerd water geen elektrolyten of zouten bevat, zal de meting weerspiegelen hoeveel van deze stoffen in de bodem zit.
    • Onder laboratoriumomstandigheden kan worden vereist dat je het mengsel gedurende dertig minuten laat bezinken, of een nauwkeuriger methode gebruikt voor een 'verzadigde bodempasta', welke twee uur kan duren. [16] Deze worden slechts zelden buiten een labo-omgeving gedaan, en de methode hierboven is nog steeds redelijk nauwkeurig.
  4. Verwijder de beschermende dop van het dunne uiteinde van de EC-meter. Steek dit uiteinde tot het niveau zoals aangeduid op de meter, of net ver genoeg zodat de dunne pen wordt ondergedompeld, als geen niveau wordt aangegeven. De meeste EC-meters zijn niet waterdicht boven een bepaald punt, dus laat de meter niet in het water vallen.
  5. Deze beweging verwijdert alle luchtbellen die zijn gevangen in de sonde. Pas op dat je niet te hevig schudt, anders kan dit het water uit de sonde stuwen. [17]
  6. Sommige EC-meters hebben een automatische correctie voor de vloeistoftemperatuur, die van invloed kan zijn op de geleidbaarheid. Wacht ten minste dertig seconden tot de meter deze aanpassing heeft gemaakt; of langer als het water ongebruikelijk koud of warm is. Andere meters hebben een wijzerplaat die handmatig kan worden ingesteld op de juiste temperatuur.
    • Als je EC-meter geen van deze functies heeft, dan is er wellicht een tabel meegeleverd die je kunt gebruiken om de lezing handmatig te corrigeren, op basis van de watertemperatuur. [18]
  7. Het display is meestal digitaal en geeft je een meetwaarde in mS/cm, dS/m of mmhos/cm. Gelukkig zijn deze drie eenheden gelijk in grootte, zodat je ze onderling niet hoeft te converteren.
    • Deze eenheden staan respectievelijk voor milliSiemens per centimeter, deciSiemens per meter of millimho per centimeter. De mho (inverse van een ohm) is een ouderwetse naam voor de Siemens, maar wordt nog steeds gebruikt in sommige bedrijfstakken. [19]
  8. Met behulp van de hier beschreven methode, kunnen EC-lezingen van vier of hoger duiden op gevaar. Gevoelige planten, zoals mango of een banaan, kunnen last hebben van een EC zo laag als twee, terwijl tolerante planten zoals kokos prima gedijen bij een waarde zo hoog als 8-10 EC. [20]
    • Opmerking: Wanneer je EC-waarden opzoekt voor een bepaalde plant, ontdek dan welke methode je bron heeft gebruikt voor het testen van de EC. Als de bodem wordt verdund met twee delen water, of met net genoeg water om een pasta te maken, in plaats van de hier gebruikte verhouding van 1:5, is het mogelijk dat de nummers significant afwijken.
  9. Na elk gebruik dien je de EC-meter te kalibreren door het meten van een 'geleidende kalibratieoplossing' die je speciaal voor dit doel koopt. Als de meting niet overeenkomt met de bekende geleidbaarheid van die oplossing, gebruik dan een kleine schroevendraaier om de kalibratieschroef aan te passen, totdat de meting klopt. [21]
    • Sommige kalibratieoplossingen worden geleverd met een 'controleoplossing' om te testen na de kalibratie. Als de geleidbaarheid van de controleoplossing onjuist is, dan is je EC-meter mogelijk kapot.
    Advertentie

Benodigdheden

  • Vloeistof of bodem/grond om te meten

Hydrometer-methode:

  • Hydrometer
  • Thermometer
  • Schone container voor watermonster

Refractometer-methode:

  • Refractometer
  • Pipet
  • Gedestilleerd water (voor kalibratie)

Geleidbaarheid-methode:

  • De geleidbaarheidsmeter
  • Gedestilleerd water (als bodem meten)
  • Thermometer

Tips

  • Als je een watermonster neemt in een natuurlijke omgeving, doe dan een representatieve steekproef. Voor stromend water neem je het watermonster van een bewegend gebied uit de buurt van splitsingen. Voor stilstaand water neem je de steekproef zo dicht mogelijk in de buurt van de bodem van het water. [22]
Advertentie

Waarschuwingen

  • Een refractometer is een precisie-instrument en moet met zorg worden behandeld. Ruwe behandeling kan het prisma beschadigen en resulteren in onjuiste of onleesbare resultaten.
Advertentie

Over dit artikel

Deze pagina is 8.139 keer bekeken.

Was dit artikel nuttig?

Advertentie