ดาวน์โหลดบทความ
ดาวน์โหลดบทความ
บางครั้ง ช่วยไม่ได้ที่คุณจะรู้สึกอยากหัวเราะออกมา หากคุณหลุดขำออกมาในตอนที่คนเขาซีเรียสกันอยู่ รับรองว่าอาจกลายเป็นที่ขัดใจใครขึ้นมาได้ แม้มันจะไม่ง่ายที่จะห้ามหัวเราะ สำหรับคนส่วนใหญ่แล้วมันสามารถทำได้
ขั้นตอน
-
เข้าใจว่าเมื่อไหร่ที่ไม่สมควรหัวเราะ. คนเขาบอกว่า "หัวเราะคือยารักษาที่ดีที่สุด" แต่หากตอนนั้นเป็นเวลาที่จริงจัง คนอื่นอาจรู้สึกขัดใจในเสียงหัวเราะของคุณได้ หากคุณต้องไปอยู่ในสถานการณ์ที่รู้ว่ามันหัวเราะไม่ได้ มันจะช่วยให้คุณเก็บอาการให้อยู่ในความเคร่งขรึมได้ ช่วงเวลาส่วนใหญ่ที่ไม่สมควรจะหัวเราะได้แก่:
- ในงานศพหรือระหว่างการแลกเปลี่ยนคำปฏิญาณในงานแต่งงาน
- ในเหตุการณ์ที่มีการบาดเจ็บและการตายเกิดขึ้น
- ในมุกตลกที่เหยียดหยามผู้คน
- เมื่อมีประกาศปลดหรือเลิกจ้างพนักงานในออฟฟิศ
-
ตรวจดูว่าคนอื่นหัวเราะกันหรือไม่ หรืออย่างน้อยก็ยิ้ม. ถ้าคนอื่นไม่มีใครทำ ก็เตือนตัวเองว่าอย่าทำ หรือหากคุณเห็นใครหัวเราะขึ้นมาโดยไม่สมควร (และคนอื่นๆ ส่งสายตารังเกียจให้คนผู้นั้น) ก็ให้รีบอยู่ห่างจากคนผู้นั้นในทันที เพราะการหัวเราะแบบไม่ดูตาม้าตาเรือนี่มันติดต่อแพร่กระจายกันได้นะโฆษณา
-
หากรู้สึกอยากหัวเราะหรือพูดอะไรที่ไม่เหมาะสมออกมา ให้เอ่ยขอตัวในทันทีถ้าทำได้. ขอตัวไปเข้าห้องน้ำแล้วพยายามควบคุมอาการอยากหัวเราะเสีย
-
คิดก่อนหัวเราะ. หากมีใครพูดขึ้นมาว่า "แม่ฉันเพิ่งเสีย" ปฏิกิริยาของคุณอาจจะอยากหัวเราะ คุณไม่อยากล้อใครหรือทำตัวเหมือนกับไม่สนใจความสูญเสียของผู้อื่นก็จริง แต่การเปลี่ยนประเด็นการคุยเป็นเรื่องเศร้าอย่างกะทันหันนั้นทำคุณตั้งตัวไม่ติด เลยรู้สึกอยากหัวเราะหรือออกมาจากการสนทนานี้ ถึงแม้คุณจะสังเกตเห็นหรือไม่ก็ตาม มีอะไรบางอย่างกระตุ้นคุณให้ทำเช่นนั้น จึงควรคิด ก่อนจะทำอะไร ฟังสิ่งที่อีกฝ่ายพูด ลองคิดภาพตามว่าถ้าเกิดคุณอยู่ในสถานการณ์เหมือนพวกเขา คุณจะทำอย่างไร คุณอยากเห็นคนหัวเราะใส่หน้าเวลาแม่เสียหรือเปล่า ฟังเขาพูดแล้วเอาใจเขามาใส่ใจเราจะช่วยคุณตระหนักว่ามันไม่ใช่เรื่องสนุก
-
คิดถึงอะไรที่เศร้าและชวนสลดใจ. ถ้าต้องการแรงบันดาลใจ ข่าวประจำวันมักเต็มไปด้วยเรื่องชวนหดหู่พอจะสงบสติอารมณ์ได้ คิดถึงสิ่งที่ทำให้คุณอยากร้องไห้ ถึงจะไม่ใช่เรื่องน่ายินดี มันจะทำให้เราควบคุมแรงกระตุ้นอยากหัวเราะออกมา ถ้าความเศร้ายังไม่ได้ผล ความกลัวก็ใช้ได้ดี คิดถึงฉากในหนังสยองขวัญหรือภาพอุบัติเหตุ ซึ่งพิสูจน์แล้วว่าได้ผลต่อร่างกาย เพราะจะมีการหลั่งอะดรีนาลีน (ฮอร์โมนความกลัว) จากสมองเมื่อเกิดความคิดเหล่านี้ ซึ่งจะไปสกัดกั้นเอ็นดอร์ฟินส์ (ฮอร์โมนความสุขหรือหัวเราะ) อาจต้องฝึกทำให้ตัวเองเชื่อมั่นในความกลัวนั้นบ้าง แต่พอทำได้คล่อง มันจะได้ผลดีมาก
-
ลองหยิกตัวเองหรือทำให้เกิดความรู้สึกทางกายแรงๆ เช่นกัดกระพุ้งแก้มหรือลิ้น (อย่ากัดแรงเกิน! ). กัดริมฝีปากทั้งสองข้างจะทำให้ไม่สามารถฉีก ยิ้ม หรือหัวเราะ กลั้นลมหายใจเวลาอยากหัวเราะ มันจะช่วยเบี่ยงเบนความสนใจลดอาการอยากหัวเราะได้ หากคุณยังคง ยิ้ม โดยที่คนอื่นเริ่มสังเกตเห็น ให้เม้มริมฝีปากเพื่อที่จะได้ไม่ดูเป็นกำลังยิ้ม บางครั้งเวลากลั้นหายใจ มันกลับทำให้หลุดหัวเราะออกมาดังกว่าอีก ฉะนั้นระวังไว้ด้วย
-
ใช้การหายใจมาควบคุมการหัวเราะ. พยายามหายใจเอาลมออกจากปอดเท่าที่จะทำได้ พอลมออกอย่างนี้จะหยุดการหัวเราะได้ มัจะยิ่งได้ผลถ้ารวมกับการทำเป็นไอไปด้วย การผสมผสานเทคนิคต่างๆ เข้าด้วยกันจะได้ผลดีที่สุด!
- ปิดปากและหายใจทางจมูกแรงๆ เหมือนกำลังหัวเราะโดยไม่เปิดปาก มันสามารถกลบเกลื่อนเป็นเหมือนหวัดหรืออะไรที่ออกไปทางนั้น
-
โฟกัสที่ปากเพื่อหยุดหัวเราะ.
- อ้าปากให้กว้างและปล่อยหัวเราะออกมาเงียบๆ โดยไม่ยิ้ม มันอาจดูประหลาดหน่อยแต่ได้ผล
- ดันลิ้นขึ้นไปเพดานปากบน และในขณะเดียวกันก็ขบริมฝีปากให้แน่น
- บริหารกล้ามเนื้อกรามเพื่อผ่อนคลายความตึงของกล้ามเนื้อ
-
กัดตัวเอง. แน่ละว่าให้ทำเบาๆ! นี่คือเทคนิคการกัดที่อาจได้ผล:
- ลองกัดริมฝีปากล่าง แล้วหัวเราะออกมาโดยไม่เผยอปาก ผู้คนจะคิดว่าคุณกำลังร้องไห้และพยายามกลั้นไว้อยู่ พยายามปั้นสีหน้าด้วย แต่หลังจากทำเสร็จแล้ว ให้หายใจเข้าหลายๆ ครั้งเหมือนคุณกำลังรู้สึกหอบ
- กัดลิ้นแล้วรั้งแก้มไว้ หรือหากอยู่ในงานศพหรือในงานที่เคร่งขรึม ยกมือขึ้นปิดหน้าแล้วยิ้มหรือหัวเราะอย่างที่ต้องการ แต่พยายามทำให้เสียงหัวเราะฟังดูเหมือนคุณกำลังร้องไห้
- กัดกระพุ้งแก้ม
-
เบี่ยงเบนความสนใจ. ลองวิธีหันเหไปคิดเรื่องอื่นหรือสงบใจตัวเอง แนวทางที่พอช่วยได้ก็อย่างเช่น:
- นับถอยหลังจาก 10 มา 1 หากไม่ได้ผลให้ทำอีก นับไปข้างหนาก็ช่วยได้
- ทำตารางการคูณจำนวนตัวเลขในหัว. นี่รับรองว่าได้ผล แต่อาจต้องฝึกเสียหน่อย เผื่อคุณจะไม่เคยสังเกตว่าเวลาที่คุณได้ยินมุกตลกหรือเห็นอะไรน่าขันนั้น เราจะสร้างมุกหรือภาพนั้นในใจซ้ำแล้วซ้ำเล่า เราถึงได้หัวเราะไม่ยอมหยุด วิธีที่ดีที่สุดในการหยุดหัวเราะจึงเป็นการขจัดสิ่งเหล่านี้ออกไปจากใจ การคำนวณนั้นย่อมต้องอาศัยสมาธิความสนใจ ไม่เชื่อให้ลองคำนวณแล้วอ่านหนังสือหรือคิดเรื่องอื่นไปด้วยสิ เห็นไหมว่ามันทำไม่ได้ อย่างไรก็ตาม หากคุณพยายามกลั้นหัวเราะในระหว่างเล่นละครหรืออะไรที่ต้องคิดในใจว่าจะทำอะไรต่อนั้น คุณจะต้องฝึกที่จะไม่ก้มหน้าหรือเหม่อมองเวลาทำการคำนวณในใจ และเริ่มคำนวณอีกคครั้งเมื่ออยากจะหัวเราะ แต่ต้องไม่หยุดทำในสิ่งที่กำลังทำอยู่
- พยายามนึกถึงอะไรสักอย่าง อะไรก็ได้ อย่างนึกชื่อเพื่อนหรือญาติทุกคน นึกชื่อเพลงทั้งหมดในอัลบั้มเพลงโปรด อะไรก็ได้ที่ต้องใช้สมองและเบนความสนใจไปจากมุกตลก
- ใช้จิตวิทยากลับด้านกับตัวเอง โดยบอกตัวเองว่า "นี่มันตลกว่ะ! หัวเราะมากกว่านี้อีกสิ!" แล้วคุณจะพบว่าไม่ว่ากำลังหัวเราะเรื่องอะไรอยู่ มันจะดูไม่เห็นตลกเท่าไหร่เลย
- ร้องเพลงในใจแล้วพุ่งสมาธิไปที่เนื้อเพลง
โฆษณา
-
กลบเกลื่อนการยิ้มหรือหัวเราะด้วยการกระแอมไอ. หากรอยยิ้มหรือเสียงหัวเราะหลุดออกมา รีบยกมือขึ้นปิดปากแล้วทำเป็นไอ รีบเดินออกมาจากตรงนั้น แม้มันจะหมายถึงออกมาจากห้องหรือไปเข้าห้องน้ำ ถ้าพวกเขาเห็นคุณไอก็จะเข้าใจอยู่
-
ฝืนตัวเองให้เปลี่ยนเสียงหัวเราะเป็นเสียงร้องไห้ในสถานการณ์เศร้าอย่างเช่นในงานศพ. บางคนจะฟังดูเหมือนกำลังหัวเราะก่อนจะร้องไห้ออกมา
- ถ้ามันแย่มาก กลั้นหายใจและยกมือขึ้นปิดปาก คนจะได้ไม่เห็นคุณยิ้มและคุณสามารถหัวเราะแค่ไหนก็ได้ในใจ คุณอาจเริ่มตัวสั่นแต่ไม่เป็นไรหรอก ทำเป็นว่ากำลังร้องไห้ได้ พยายามอย่าหลุดเสียงใดออกมา แต่ถ้าเผลอหลุด ให้ทำเหมือนกับว่ากำลังจามหรือส่งเสียงทางจมูก
-
ทำเหมือนมีอะไรติดฟัน. อ้าปากกว้างแล้วแสร้งทำเหมือนมีอะไรติดอยู่ ไม่เพียงจะปิดบังรอยยิ้ม คุณยังทำความสะอาดฟันได้ไปในตัว! แต่ระวังเพราะหน้าคุณจะตลกจนคนอื่นอาจเห็นแล้วเริ่มหัวเราะคุณแทน
-
หัวเราะอย่างถูกหลักจรรยา. หากเพื่อนคุณถูกดูหมิ่นแต่คำดูหมิ่นนั้นตลกเสียจนคุณต้องหัวเราะออกมาให้ได้ ที่ได้ผลที่สุดคือการเปลี่ยนมันให้กลายเป็นหัวเราะอย่างเห็นใจ คุณหัวเราะโดยไม่ยิ้ม ก้มมองที่พื้นแล้วกลั้นหายใจพึมพำอะไรออกมา จากนั้นก็สั่นศีรษะ มันได้ผลดีจริงๆ!
-
ฝึกการกลบเกลื่อนกับเพื่อนหรือคนสนิทในครอบครัว. ขอให้พวกเขาพูดอะไรที่ทำให้คุณหัวเราะ ถ้าฝึกบ่อยๆ คุณจะทำได้เชี่ยวชาญ จะสามารถไม่หัวเราะและเคร่งขรึมได้ในเวลาที่เหมาะสมแต่ก็ยังขบขันได้ในเวลาที่เหมาะสมเช่นกัน!โฆษณา
เคล็ดลับ
- ทำกระปุกหัวเราะ ทุกครั้งที่หัวเราะใส่ใครหรืออยากจะหัวเราะในเวลาไม่สมควร ให้หยอดเหรียญใส่กระปุก แล้วพอครบเดือนเอาเงินจำนวนนั้นไปซื้อของขวัญให้คนที่คุณชอบหัวเราะใส่ อธิบายให้เขาฟัง การเสียเงินอาจกระตุ้นให้คุณหยุดหัวเราะในเวลาไม่สมควร
- อย่ารู้สึกผิดหากอยากจะหัวเราะออกมา อารมณ์มนุษย์นั้นมีความซับซ้อน บางคนอาจอยากหัวเราะในงานศพ แต่ใช่ว่าพวกเขาจะเป็นคนโหดร้ายไม่แยแส ตรงกันข้าม บางคนนั้นรับมือกับความโศกเศร้าในแบบที่ผิดจากปกติ
- บีบจมูกเพื่อจะต้องหายใจทางปาก แล้วคุณจะหยุดหัวเราะ
- หากมีใครจับได้ว่าคุณหัวเราะ แค่ ขอโทษ ไปตรงๆ อธิบายว่าคุณรู้ดีว่ามันไม่เหมาะสม และไม่เข้าใจเหมือนกันว่าทำไมถึงควบคุมมันไม่อยู่ และคุณไม่ได้คิดจะลบหลู่ดูหมิ่นอะไร
- พยายามดึงมุมปากลงมาให้ดูเหมือนกำลังหน้านิ่วคิ้วขมวด มันมีความเชื่อมโยงระหว่างท่าทางกับความรู้สึก เปลี่ยนอย่างใดอย่างหนึ่งแล้วอีกอย่างจะเปลี่ยนตามไปด้วย ตรงกันข้ามถ้าวันไหนรู้สึกซึมเศร้า บังคับตัวเองให้ฝืนยิ้ม กัดดินสอก็ได้ถ้าอับจนหนทาง แล้วจะรู้สึกดีขึ้น
- จ้องอะไรสักอย่างในห้องแล้วเพ่งลมหายใจ อย่ามองหน้าคนอื่นที่กำลังหัวเราะหรือคนที่ทำให้คุณอยากจะหัวเราะ เพราะเดี๋ยวจะหัวเราะออกมาอีก
- กัดริมฝีปากล่างหรือแขนเสื้อแล้วพยายามทำใจผ่อนคลาย คิดถึงเรื่องเศร้าๆ แล้วบอกตัวเองว่าคุณใจร้ายมากถ้าเริ่มหัวเราะ
- อีกวิธีที่ดี แต่อาจใช้เป็นที่พึ่งสุดท้ายคือ หากคุณสามารถนึกถึงเหตุการณ์ที่ทำให้คุณรู้สึกแย่และกลัว คิดถึงเรื่องนั้นแล้วจิตใจจะหยุดคิดเรื่องตลกนั้น
- หายใจออกและกลั้นเอาไว้จนคุณหยุดหัวเราะ นี่ไม่เพียงทำให้หยุดหัวเราะ แต่ยังทำให้เสียงคิกคักเงียบไปด้วย
- ผ่อนคลายกล้ามเนื้อทุกส่วนบนใบหน้าโดยไม่ขยับ มันเป็นวิธีไล่การหัวเราะได้อีกรูปแบบ
โฆษณา
คำเตือน
- ถึงแม้การกลั้นหายใจ (ตามที่บอกข้างต้น) จะช่วยได้ในบางสถานการณ์ แต่มันจะทำให้คุณหัวเราะลั่น (ดังมาก) และคุณจะไม่สามารถปิดมันได้เลยหากคุณไม่จัดการห้ามหัวเราะให้ได้ การกลั้นหายใจนับเป็นดาบสองคมและควรใส่ใจจำไว้
- การหัวเราะใส่หน้าผู้อื่น (โดยเฉพาะคนที่ไม่ได้รู้จักกัน) สามารถทำให้อีกฝ่ายโกรธได้ หากคุณเกิดรู้สึกอยากหัวเราะใส่ใครที่เขาจริงจังกับคุณ ใช้เทคนิคทั้งหมดข้างต้นในการเลี่ยงหัวเราะ ความเจ็บปวดที่คุณได้ปกป้องไว้อาจไม่ใช่ที่คนนั้นแต่เป็นตัวคุณเอง (โดยเฉพาะกับคนที่คุณไม่ได้รู้จักสนิทด้วย) คนส่วนใหญ่อาจรับมือกับการถูกหัวเราะใส่ได้ แต่บางคนนั้นอ่อนไหวกับเรื่องนี้มาก
- หากคุณไม่สามารถหยุดหัวเราะ (หรือร้องไห้) แบบควบคุมไม่ได้ในเวลาที่ไม่สมควร ต้นเหตุอาจเป็นอาการผิดปกติทางระบบประสาทที่เกิดจากอาการบาดเจ็บหรือไม่สบายของสมอง มีคนนับล้านที่ประสบปัญหาเช่นว่านี้ซึ่งมีผลกระทบทางสังคมอย่างยิ่ง โรคซูโดบัลบาร์นี้สามารถรักษาได้ด้วยการใช้ยา ให้ไปพบแพทย์ทางประสาทวิทยา
- อย่าขบริมฝีปาก ลิ้น หรือกระพุ้งแก้มแรงเกินไป อาจทำให้เป็นแผลได้
- อย่ายกมือขึ้นปิดปากในขณะเงยหน้าขึ้น คนเขาจะเห็นอยู่ดีว่าคุณกำลังหัวเราะ ให้ก้มศีรษะลง ถ้าช่วยไม่ได้ ให้ขอตัวไปเข้าห้องน้ำหรือที่อื่นซึ่งไม่มีใครเห็นแล้วสงบสติอารมณ์ดีกว่า
โฆษณา
โฆษณา
