ดาวน์โหลดบทความ
ดาวน์โหลดบทความ
โอกาสคือคุณต้องมีปฏิสัมพันธ์กับคนอื่นในทุกๆ ระดับตลอดช่วงชีวิตของคุณ ทักษะระหว่างบุคคลนั้นสำคัญ ไม่ว่าคุณจะสัมภาษณ์งานใหม่ เริ่มความสัมพันธ์ใหม่หรือสื่อสารในทีม คุณอาจจะสังเกตเห็นแล้วว่าความสำเร็จของคุณขึ้นอยู่กับทักษะการสื่อสารและวิธีการมีปฏิสัมพันธ์แต่ละวิธีมีประสิทธิภาพไม่เท่ากัน คุณต้องพัฒนาการสื่อสารทางอวัจนภาษาของคุณ วิธีวิธีการมีปฏิสัมพันธ์และจัดการกับภาพลักษณ์เพื่อเสริมสร้างทักษะระหว่างบุคคล [1] X แหล่งข้อมูลอ้างอิง Greene, J. O., & Burleson, B. R. (Eds.). (2003). Handbook of communication and social interaction skills. Psychology Press.
ขั้นตอน
-
เรียนรู้เกี่ยวกับการสื่อสารทางอวัจนภาษา. การสื่อสารทางอวัจนภาษาคือการแสดงสีหน้า การใช้สัมผัสและน้ำเสียง (ไม่ใช่คำพูดแต่เป็นวิธีที่คุณพูด) [2] X แหล่งข้อมูลอ้างอิง Greene, J. O., & Burleson, B. R. (Eds.). (2003). Handbook of communication and social interaction skills. Psychology Press. การสื่อสารด้วยภาพสำคัญกว่าการสื่อสารทางเสียง ด้วยการสื่อสารทางภาพนั้น ผู้คนมักจะตีความการแสดงสีหน้าได้ดีกว่าภาษากาย [3] X แหล่งข้อมูลอ้างอิง Ekman, P., & Friesen, W. V. (1969). Nonverbal leakage and clues to deception.Psychiatry, 32(1), 88-106.
- เช่น หากคุณต้องการแสดงออกว่าคุณมีความสุข การแสดงออกทางสีหน้า เช่น การยิ้ม จะมีประสิทธิภาพมากกว่าการพูดให้เร็วขึ้นหรือการใช้ภาษากาย บางครั้งคุณอาจจะต้องซ่อนอารมณ์ที่คุณกำลังรู้สึก (เช่น เวลาที่คุณกลัว) แต่คุณไม่อยากแสดงมันออกมา
-
เข้าใจความสำคัญของการสื่อสารทางอวัจนภาษา. การสื่อสารทางอวัจนภาษานั้นประเมินได้ว่ามีมากถึง 60% ของความหมายของการสื่อสารระหว่างบุคคล [4] X แหล่งข้อมูลอ้างอิง Greene, J. O., & Burleson, B. R. (Eds.). (2003). Handbook of communication and social interaction skills. Psychology Press. เพื่อให้การสื่อสารทางอวัจนภาษาสำเร็จลุล่วง คุณต้องแสดงอารมณ์ในวิธีที่ผู้อื่นรับรู้และเข้าใจได้อย่างถูกต้อง
- เริ่มคิดเกี่ยวกับการสื่อสารทางอวัจนภาษาทั้งที่คุณส่งไปและได้รับจากผู้อื่นเมื่อสื่อสาร
-
เรียนรู้ภาษากายที่ไม่อึดอัด. ในวัฒนธรรมตะวันตกโดยทั่วไปนั้น หากคุณต้องการส่งต่อสายสัมพันธ์ที่อบอุ่นกับใครสักคน คุณต้องสังเกตจากพฤติกรรมเหล่านี้: โน้มตัวไปหาและหันหน้ากับลำตัวเข้าหาอีกฝ่าย ใช้ท่าทางและน้ำเสียง ความเร็วและระดับเสียงที่หลากหลาย ตั้งใจฟังโดยการพยักหน้า ยิ้มและไม่ขัดจังหวะ ทำตัวผ่อนคลายแต่อย่ามากเกินไป
- หากพูดอีกแบบหนึ่งคือคุณไม่ควรห่อไหล่แต่ไม่ต้องเกร็งกล้ามเนื้อ หากคุณพบว่าคุณสนใจภาษากายของคุณมากเกินไปก็จงมุ่งความสนใจไปที่สิ่งที่อีกฝ่ายกำลังพูดแทน
-
คำนึงถึงธรรมเนียมทางวัฒนธรรม. ภาษากายอาจจะใช้ได้กับบางวัฒนธรรมแต่ใช้ไม่ได้กับบางวัฒนธรรม ทักษะการสื่อสารทางอวัจนภาษาที่ดีมาจากการรู้กฎเกณฑ์ทางวัฒนธรรมที่เกี่ยวกับการแสดงอารมณ์ เช่น ในวัฒนธรรมของชาวฟินแลนด์นั้น การสบตาถือเป็นสัญญาณของการเป็นคนที่เข้าถึงได้ ในขณะที่ในวัฒนธรรมของชาวญี่ปุ่นนั้น การสบตาเป็นสัญญาณของความโกรธ [5] X แหล่งข้อมูลอ้างอิง Akechi H, Senju A, Uibo H, Kikuchi Y, Hasegawa T, et al. (2013). Attention to Eye Contact in the West and East: Autonomic Responses and Evaluative Ratings. PLoS ONE 8(3): e59312.
- จากมุมมองสากลนั้น หากคุณเป็นเจ้าของวัฒนธรรมใดๆ ธรรมเนียมของอวัจนภาษาหลายๆ อย่างจะมีอยู่ในสัญชาติญาณ หากคุณพบว่าคุณกำลังสื่อสารในวัฒนธรรมที่ไม่ใช่ของคุณ คุณควรดูผู้อื่นอย่างตั้งใจสำหรับพฤติกรรมของอวัจนภาษาที่เป็นแบบอย่าง
-
เข้าใจว่าความแตกต่างระหว่างเพศมีผลต่อการสื่อสารทางอวัจนภาษา. การเข้าใจความแตกต่างระหว่างเพศเมื่อส่งและตีความข้อความทางอวัจนภาษานั้นเป็นประโยชน์ [6] X แหล่งข้อมูลอ้างอิง Greene, J. O., & Burleson, B. R. (Eds.). (2003). Handbook of communication and social interaction skills. Psychology Press. ผู้ชายและผู้หญิงแสดงออกทางอวัจนภาษาในวิธีที่แตกต่างกัน โดยส่วนใหญ่แล้วผู้หญิงมักจะสบตาและยิ้มมากกว่าผู้ชาย พวกเขายังมักจะได้รับและให้สัมผัสทางกายมากกว่าผู้ชายอีกด้วย [7] X แหล่งข้อมูลอ้างอิง Hall, J. A., Carter, J. D., & Horgan, T. G. (2000). Gender differences in nonverbal communication of emotion. Gender and emotion: Social psychological perspectives, 97-117.
- ผู้หญิงมักจะขัดจังหวะน้อยกว่าผู้ชาย ฟังมากกว่าผู้ชายและตีความสีหน้าได้อย่างถูกต้องมากกว่าผู้ชาย [8] X แหล่งข้อมูลอ้างอิง Hall, J. A., Carter, J. D., & Horgan, T. G. (2000). Gender differences in nonverbal communication of emotion. Gender and emotion: Social psychological perspectives, 97-117.
-
ควบคุมการแสดงอารมณ์. ส่วนนี้สำคัญมากต่อการสื่อสารที่สำเร็จ เมื่อคุณมีอารมณ์ที่ตื้นตัน คุณอาจจะต้องหายใจลึกๆ และหาความรู้สึกที่สงบ ระวังสัญญาณที่ตึงเครียดที่คุณส่งและทำสัญญาณเหล่านั้นให้ผ่อนคลาย: คลายมือออก ไม่กัดฟันและคลายกล้ามเนื้อ
- จากการสำรวจผู้บริหารที่ติดอันดับ Fortune 500 ก็พบว่าผู้ที่สามารถควบคุมและแสดงอารมณ์ตัวเองได้ (เช่น กลั้นไม่ให้ร้องไห้เมื่อโดนวิจารณ์) มักจะได้รับความไว้วางใจจากผู้อื่นมากกว่า [9] X แหล่งข้อมูลอ้างอิง Goleman, D. (1998). Working with emotional intelligence. Bantam.
โฆษณา
-
ตั้งเป้าหมาย. คุณได้ผลลัพธ์ที่ต้องการเวลาคุยกับคนอื่นหรือไม่? ใช้เวลาคิดเกี่ยวกับปฏิสัมพันธ์ที่คุณมีเมื่อไม่นานมานี้ คุณได้รับสิ่งที่ต้องการจากบทสนทนานั้นหรือไม่? (เช่น คุณโน้มน้าวใจหรือไม่?) คุณรู้สึกว่าอีกฝ่ายเข้าใจคุณจริงๆ หรือไม่? หากคำตอบคือไม่ คุณควรคิดเกี่ยวกับวิธีการที่จะใช้เอาผลลัพธ์ที่คุณต้องการ [10] X แหล่งข้อมูลอ้างอิง Berger, C. R. (1997). Planning strategic interaction. Lawrence Erlbaum Associates. เหล่านี้คือวิธีที่มีประสิทธิภาพ:
- โน้มน้าวใจ: ทำให้อีกฝ่ายเห็นว่าคุณมีตรรกะ เช่น หากคุณอยากให้รูมเมทเอาขยะไปทิ้ง คุณควรอธิบายว่าคุณทั้งคู่ต้องทำงานบ้านเท่าๆ กันและครั้งที่แล้วคุณเป็นฝ่ายเอาขยะไปทิ้ง ฉะนั้นคราวนี้ก็คือคราวที่เธอต้องเอาขยะไปทิ้ง
- ใช้ภาษากายที่เป็นมิตร: หากคุณได้การตอบรับที่เย็นชาจากคำขอใดๆ คุณควรลองสร้างสายสัมพันธ์ที่อบอุ่นด้วยภาษากายก่อนโดยการโน้มตัวไปข้างหน้าในขณะที่พูดกับอีกฝ่ายและตั้งใจฟัง.
- ฟัง: อย่าถือสิทธิ์ของบทสนทนานั้นแต่ผู้เดียว คุณควรฟัง สังเกตวิธีที่คุณตอบโต้และฟังสิ่งที่อีกฝ่ายกำลังพูด ปล่อยให้ความเงียบเข้ามาและส่งสัญญาณว่าคุณกำลังฟัง เช่น การพูดว่า “พูดต่อสิ” “โอเค” และ “จริงหรือเปล่า?”
- กล้าแสดงออกอย่างมีหลักการ: ใช้ข้อความที่แทนตัวคุณ เช่น “ฉันรู้สึกตื้นตัน” [11] X แหล่งข้อมูลอ้างอิง Kubany, E. S., Bauer, G. B., Muraoka, M. Y., Richard, D. C., & Read, P. (1995). Impact of labeled anger and blame in intimate relationships. Journal of social and clinical psychology, 14(1), 53-60. ระมัดระวังการเพื่อไม่ใช้ข้อความเหล่านี้มากเกินไปหรือใช้ข้อความที่แทนตัวอีกฝ่ายหนึ่งที่ก้าวร้าว เช่น “เธอกำลังทำให้ฉันโกรธมาก” [12] X แหล่งข้อมูลอ้างอิง Kubany, E. S., Bauer, G. B., Muraoka, M. Y., Richard, D. C., & Read, P. (1995). Impact of labeled anger and blame in intimate relationships. Journal of social and clinical psychology, 14(1), 53-60.
-
ใช้การสื่อสารที่มีประสิทธิภาพ. ใช้คำร้องที่ง่ายและตรงไปตรงมาเพื่อให้ได้สิ่งที่คุณต้องการ แทนการใช้ข้อความที่ซับซ้อนและวกวน [13] X แหล่งข้อมูลอ้างอิง Berger, C. R. (1997). Planning strategic interaction. Lawrence Erlbaum Associates. วางแผนและฝึกฝนสิ่งที่คุณจะพูดเพื่อที่คุณจะสามารถถ่ายทอดข้อความของคุณด้วยความเร็วและความสบายที่เหมาะสมของข้อความเมื่อคุณทำได้ การสื่อสารที่มีประสิทธิภาพไม่เพียงแต่ช่วยให้คนอื่นเข้าใจคุณเท่านั้นแต่ยังช่วยให้คุณสร้างข้อความได้มากขึ้นในเวลาเท่าเดิม [14] X แหล่งข้อมูลอ้างอิง Greene, J. O., & Burleson, B. R. (Eds.). (2003). Handbook of communication and social interaction skills. Psychology Press.
- เช่น คุณอาจจะอยากขอให้เจ้านายของคุณเพิ่มความรับผิดชอบในงานให้กับคุณ แทนที่จะพูดว่า “สวัสดี ฉันคิดว่าฉันอยากได้ความรับผิดชอบและตัวงานที่มากขึ้น หากคุณคิดว่ามันเป็นความคิดที่ดี” ให้พูดว่า “ฉันหวังว่าจะได้ความรับผิดชอบในงานที่มากขึ้นถ้าคุณเห็นสมควร”
-
ให้โอกาสผู้อื่นในการพูด. คนเราคาดหวังว่าจะสามารถมีส่วนร่วมในบทสนทนาเท่าๆ กัน [15] X แหล่งข้อมูลอ้างอิง Greene, J. O., & Burleson, B. R. (Eds.). (2003). Handbook of communication and social interaction skills. Psychology Press. การให้โอกาสผู้อื่นได้พูดคือคุณควรพยายามเปิดใจรับความเงียบแต่ต้องไม่นานเกินกว่าสองสามวินาที [16] X แหล่งข้อมูลอ้างอิง Greene, J. O., & Burleson, B. R. (Eds.). (2003). Handbook of communication and social interaction skills. Psychology Press. การสนใจผู้อื่นหรือการมุ่งความสนใจไปที่ผู้อื่นในบทสนทนาทำให้คนที่สื่อสารดูมีอำนาจ [17] X แหล่งข้อมูลอ้างอิง Rubin, R. B., & Martin, M. M. (1994). Development of a measure of interpersonal communication competence. Communication Research Reports,11(1), 33-44.Rubin, R. B., & Martin, M. M. (1994). Development of a measure of interpersonal communication competence. Communication Research Reports,11(1), 33-44.
- เช่น ใส่ใจว่าคุณได้พูดในบทสนทนานั้นมากเท่าไหร่ เรื่องของคุณใช้เวลานานหรือเปล่า? พูดเรื่องของคุณให้จบและหยุดเพื่อส่งสัญญาณว่าถึงตาของอีกฝ่ายในการพูดแล้ว
-
รู้ว่าอะไรคือการสื่อสารที่ดี. โดยทั่วไป การสื่อสารที่มีประสิทธิภาพต้องประกอบไปด้วยห้าหลักการ: ความเป็นข้อมูล ความเกี่ยวข้อง ความจริงใจ ความสุภาพและความถ่อมตน [18] X แหล่งข้อมูลอ้างอิง Grice, H. P., Cole, P., & Morgan, J. L. (1975). Syntax and semantics. Logic and conversation, 3, 41-58. ข้อสรุปในหมู่ผู้คนคือเมื่อคุณพูดนั้น คำพูดของคุณจะ:
- ให้ข้อมูลที่คนอื่นไม่รู้มาก่อน
- เกี่ยวข้องและเป็นที่สนใจของทุกคนที่เกี่ยวข้อง
- จริงใจ (นอกจากว่าคุณใช้การประชดหรือเสียดสี)
- ใช้ความคาดหวังทางสังคมเกี่ยวกับความสุภาพ เช่น พูดว่า “ได้โปรด” และ “ขอบคุณ”
- หลีกเลี่ยงการโอ้อวดหรือการเอาตัวเองเป็นศูนย์กลางของจักรวาล
โฆษณา
-
หาจุดสนใจร่วม. วิธีนี้สามารถช่วยให้คุณและอีกฝ่ายบรรลุเป้าหมาย [19] X แหล่งข้อมูลอ้างอิง Clark, H. H. (1994). Discourse in production. หาคุณสมบัติที่คุณมีร่วมกันและสร้างความเข้าใจร่วม เช่น หากคุณเห็นไม่ตรงกันว่าจะไปร้านอาหารไหน แต่คุณทั้งสองหิวก็ให้ใช้ความหิวมาร่วมกันตัดสินใจ
- หากคุณพบว่าอีกฝ่ายไม่เข้าใจหรือไม่ยอมรับจุดสนใจร่วมระหว่างคุณทั้งสอง คุณควรหยุดบทสนทนาสักครู่แล้วค่อยกลับมาภายหลัง เช่น คุณสามารถพูดว่า “เราหิวกันมากแล้ว คราวนี้ฉันเลือกร้านอาหารแล้วเธอค่อยเลือกครั้งต่อไปดีไหม?”
-
อย่าสันนิษฐานหรือสรุปสิ่งต่างๆ. คุณควรจะตรงไปตรงมาและชัดเจนเวลาที่สื่อสารกับผู้อื่น [20] X แหล่งข้อมูลอ้างอิง Greene, J. O., & Burleson, B. R. (Eds.). (2003). Handbook of communication and social interaction skills. Psychology Press. หากคุณสันนิษฐานหรือสรุปสิ่งต่างๆ คุณจะเข้าใจผิดและสร้างความตึงเครียดในความสัมพันธ์ของคุณ [21] X แหล่งข้อมูลอ้างอิง Berger, C. R. (1997). Planning strategic interaction. Lawrence Erlbaum Associates. เช่น ลองคิดว่าคุณกำลังพูดกับบางคนที่ดูแก่และเธอของให้คุณพูดซ้ำ อย่าด่วนสรุปว่ามันเป็นเพราะเธอแก่กว่าและหูฟังได้ไม่ค่อยดีและอย่าตะโกนเพื่อให้เธอได้ยิน
- หากข้อความไม่ชัดเจน ลองถามอีกฝ่ายก่อนที่คุณจะพูดต่อ คุณสามารถพูดว่า “ขอโทษนะ ฉันพูดเสียงเบาไปหรือเปล่า?”
-
อย่าฝืนบทสนทนา. ไม่มีใครอยากรู้สึกว่าตัวเองไม่มีทางเลือก หากคุณรู้สึกว่าตัวเอง “ฝืนใจอีกฝ่าย” ในบทสนทนานี้ หรือพยายามทำให้อีกฝ่ายทำในสิ่งที่คุณต้องการโดยการฝืนใจ คุณควรคิดแผนการอีกที พยายามบรรลุเป้าหมายโดยการโน้มน้าวและการสื่อสารที่ตรงไปตรงมา วิธีนี้จะทำให้คุณมั่นใจได้ว่าความสัมพันธ์ระยะยาวของคุณจะไม่เสียหายและจะประสบความสำเร็จมากขึ้น
- เช่น ลองคิดว่าคุณอยากไปขับรถเล่นกับเพื่อน เพื่อนของคุณมีเหตุด่วนเกี่ยวกับสัตว์เลี้ยงขึ้นมาในวันนั้นและไม่สามารถไปกับคุณได้ แทนที่จะทำให้เพื่อนรู้สึกผิดที่ไปไม่ได้ คุณควรแสดงความผิดหวังแต่หยิบยื่นความช่วยเหลือให้กับเพื่อน อธิบายว่าคุณเข้าใจว่าเพื่อนกำลังเผชิญกับอะไรอยู่
โฆษณา
เคล็ดลับ
- ไม่ใช่ว่าทุกๆ “ข้อความที่แทนตัวเอง” จะใช้ได้กับผู้ที่กำลังสื่อสารกับคุณ งานวิจัยชี้ว่าข้อความที่แทนตัวเองอาจจะถูกมองว่าไม่เป็นมิตรเมื่อใช้ร่วมกับข้อความที่แสดงความโกรธ เช่น “ฉันกำลังโกรธ” [22] X แหล่งข้อมูลอ้างอิง Kubany, E. S., Bauer, G. B., Muraoka, M. Y., Richard, D. C., & Read, P. (1995). Impact of labeled anger and blame in intimate relationships. Journal of social and clinical psychology, 14(1), 53-60.
- คุณอาจจะพยายามแสดงความเสียใจแทนความโกรธผ่านทางข้อความที่แทนตัวเอง เช่น “ฉันกำลังหงุดหงิด” หรือ “ฉันกำลังเสียใจ” เพราะข้อความเหล่านี้มักจะได้รับความร่วมมือจากผู้อื่น [23] X แหล่งข้อมูลอ้างอิง Kubany, E. S., Bauer, G. B., Muraoka, M. Y., Richard, D. C., & Read, P. (1995). Impact of labeled anger and blame in intimate relationships. Journal of social and clinical psychology, 14(1), 53-60.
โฆษณา
ข้อมูลอ้างอิง
- ↑ Greene, J. O., & Burleson, B. R. (Eds.). (2003). Handbook of communication and social interaction skills. Psychology Press.
- ↑ Greene, J. O., & Burleson, B. R. (Eds.). (2003). Handbook of communication and social interaction skills. Psychology Press.
- ↑ Ekman, P., & Friesen, W. V. (1969). Nonverbal leakage and clues to deception.Psychiatry, 32(1), 88-106.
- ↑ Greene, J. O., & Burleson, B. R. (Eds.). (2003). Handbook of communication and social interaction skills. Psychology Press.
- ↑ Akechi H, Senju A, Uibo H, Kikuchi Y, Hasegawa T, et al. (2013). Attention to Eye Contact in the West and East: Autonomic Responses and Evaluative Ratings. PLoS ONE 8(3): e59312.
- ↑ Greene, J. O., & Burleson, B. R. (Eds.). (2003). Handbook of communication and social interaction skills. Psychology Press.
- ↑ Hall, J. A., Carter, J. D., & Horgan, T. G. (2000). Gender differences in nonverbal communication of emotion. Gender and emotion: Social psychological perspectives, 97-117.
- ↑ Hall, J. A., Carter, J. D., & Horgan, T. G. (2000). Gender differences in nonverbal communication of emotion. Gender and emotion: Social psychological perspectives, 97-117.
- ↑ Goleman, D. (1998). Working with emotional intelligence. Bantam.
- ↑ Berger, C. R. (1997). Planning strategic interaction. Lawrence Erlbaum Associates.
- ↑ Kubany, E. S., Bauer, G. B., Muraoka, M. Y., Richard, D. C., & Read, P. (1995). Impact of labeled anger and blame in intimate relationships. Journal of social and clinical psychology, 14(1), 53-60.
- ↑ Kubany, E. S., Bauer, G. B., Muraoka, M. Y., Richard, D. C., & Read, P. (1995). Impact of labeled anger and blame in intimate relationships. Journal of social and clinical psychology, 14(1), 53-60.
- ↑ Berger, C. R. (1997). Planning strategic interaction. Lawrence Erlbaum Associates.
- ↑ Greene, J. O., & Burleson, B. R. (Eds.). (2003). Handbook of communication and social interaction skills. Psychology Press.
- ↑ Greene, J. O., & Burleson, B. R. (Eds.). (2003). Handbook of communication and social interaction skills. Psychology Press.
- ↑ Greene, J. O., & Burleson, B. R. (Eds.). (2003). Handbook of communication and social interaction skills. Psychology Press.
- ↑ Rubin, R. B., & Martin, M. M. (1994). Development of a measure of interpersonal communication competence. Communication Research Reports,11(1), 33-44.Rubin, R. B., & Martin, M. M. (1994). Development of a measure of interpersonal communication competence. Communication Research Reports,11(1), 33-44.
- ↑ Grice, H. P., Cole, P., & Morgan, J. L. (1975). Syntax and semantics. Logic and conversation, 3, 41-58.
- ↑ Clark, H. H. (1994). Discourse in production.
- ↑ Greene, J. O., & Burleson, B. R. (Eds.). (2003). Handbook of communication and social interaction skills. Psychology Press.
- ↑ Berger, C. R. (1997). Planning strategic interaction. Lawrence Erlbaum Associates.
- ↑ Kubany, E. S., Bauer, G. B., Muraoka, M. Y., Richard, D. C., & Read, P. (1995). Impact of labeled anger and blame in intimate relationships. Journal of social and clinical psychology, 14(1), 53-60.
- ↑ Kubany, E. S., Bauer, G. B., Muraoka, M. Y., Richard, D. C., & Read, P. (1995). Impact of labeled anger and blame in intimate relationships. Journal of social and clinical psychology, 14(1), 53-60.
เกี่ยวกับวิกิฮาวนี้
มีการเข้าถึงหน้านี้ 3,415 ครั้ง
โฆษณา
